มองการปิดตำนาน "ตั้งฮั่วเส็ง บางลำพู" สะท้อนวิกฤตยุคแพลตฟอร์ม

การปิดกิจการของห้างสรรพสินค้า "ตั้งฮั่วเส็ง บางลำพู" เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 2568 ครั้งนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน หากแต่มาจากการเปลี่ยนแปลงสะสมทั้งในด้านพฤติกรรมผู้บริโภค โครงสร้างการแข่งขัน และสภาพแวดล้อมของย่านการค้าเก่าในกรุงเทพฯ

ตลอดช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ตั้งฮั่วเส็ง เคยเป็นหนึ่งในจุดหมายหลักของการจับจ่ายใช้สอยในย่านเมืองเก่า จำหน่ายทั้งผ้าและอุปกรณ์เย็บปักถักร้อย เครื่องแต่งกาย ของใช้ในครัวเรือน และสินค้าเบ็ดเตล็ดสำหรับครอบครัว แต่เมื่อศูนย์การค้าสมัยใหม่ในย่านต่าง ๆ ขยายตัว ประกอบกับการเติบโตของแพลตฟอร์มชอปปิงออนไลน์ ทำให้ผู้บริโภคมีตัวเลือกมากขึ้น ทั้งในด้านราคา ความหลากหลายของสินค้า และรูปแบบประสบการณ์การจับจ่าย

อีกปัจจัยหนึ่งคือสภาพอาคารที่ใช้งานมานานหลายสิบปี อาคารขนาดใหญ่ในย่านเมืองเก่าต้องดูแลด้านโครงสร้าง ระบบไฟฟ้า ระบบความปลอดภัย และมาตรฐานต่าง ๆ ให้สอดคล้องกับข้อกำหนดยุคปัจจุบัน การลงทุนปรับปรุงครั้งใหญ่จำเป็นต้องใช้เม็ดเงินจำนวนมาก ขณะที่รายได้จากการดำเนินธุรกิจในช่วงหลังไม่ได้เติบโตเพียงพอที่จะรองรับภาระดังกล่าวได้คล่องตัว

ควบคู่กัน บทบาทของย่านบางลำพูเองก็เปลี่ยนไป จากพื้นที่จับจ่ายหลักของคนกรุงเทพฯ ในอดีต ค่อย ๆ กลายเป็นย่านท่องเที่ยว ร้านอาหาร คาเฟ่ และที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวมากขึ้น ร้านค้าและธุรกิจใหม่ที่เกิดขึ้นจำนวนมากถูกออกแบบให้ตอบโจทย์นักท่องเที่ยวและคนรุ่นใหม่ โดยมีรูปแบบการใช้พื้นที่แตกต่างจากห้างสรรพสินค้าแบบดั้งเดิม ส่งผลให้ทราฟฟิกของกลุ่มลูกค้าเดิมของห้างลดลงตามสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป จึงเผชิญความท้าทายเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง จนนำไปสู่การตัดสินใจปิดกิจการ "ตั้งฮั่วเส็ง บางลำพู" ในที่สุด

แม้ประตูห้างจะปิดลงแล้ว แต่สำหรับคนจำนวนมาก ชื่อของตั้งฮั่วเส็งยังคงอยู่ในความทรงจำ ในฐานะห้างสรรพสินค้าเก่าแก่ที่สะท้อนทั้งพัฒนาการของค้าปลีกไทย และการเปลี่ยนผ่านของย่านการค้าเก่าในกรุงเทพฯ จากยุคห้างในชุมชน สู่ยุคศูนย์การค้าและแพลตฟอร์มออนไลน์ที่กำลังกำหนดภาพใหม่ของการจับจ่ายใช้สอยในปัจจุบัน