"โครงการมูนไลเนอร์" จรวดที่เริ่มต้นจากชมรมจรวดสมัครเล่นในรัฐวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา

โครงการจรวด “Moonliner” นับเป็นผลงานชิ้นสำคัญของ ชมรมการบินและอวกาศแห่งวอชิงตัน หรือ Washington Aerospace Club (WAC) ซึ่งเป็นชมรมจรวดงานอดิเรกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในรัฐวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา โครงการนี้สะท้อนถึงความตั้งใจของสมาชิกชมรมในการผลักดันขีดจำกัดของการสร้างจรวดสมัครเล่น โดยอาศัยความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ วิศวกรรม และคณิตศาสตร์เป็นหัวใจหลักของการพัฒนา

จากแรงบันดาลใจสู่การตัดสินใจสร้าง “Moonliner”

จุดเริ่มต้นของโครงการจรวด "Moonliner" เกิดจากกระบวนการมีส่วนร่วมของชมรมการบินและอวกาศแห่งวอชิงตันที่ร่วมกันลงคะแนนเลือกแนวคิดโครงการขนาดใหญ่ประจำปี แนวคิดที่ได้รับเสียงสนับสนุนมากที่สุดคือการนำจรวด TWA Moonliner ซึ่งเป็นจรวดแนวคิดจากยุคบุกเบิกอวกาศ มาสร้างขึ้นใหม่ในขนาดที่ใหญ่กว่าที่เคยมีมา

โดยต้นแบบจรวด TWA Moonliner ดั้งเดิมมีความสูงประมาณ 22 ฟุต ซึ่งถือเป็นเพียงราวหนึ่งในสามของขนาดที่ทีมงานตั้งเป้าไว้ในช่วงแรก เป้าหมายของชมรมการบินและอวกาศแห่งวอชิงตัน คือ การสร้างจรวดให้มีสัดส่วนใกล้เคียงขนาดจริงแบบหนึ่งต่อหนึ่งให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในบริบทของจรวดสมัครเล่น

โครงการสุดขีดกับความท้าทายทางวิศวกรรม

จรวด Moonliner กลายเป็นโครงการที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ชมรมการบินและอวกาศแห่งวอชิงตันเคยดำเนินการสร้างมา และถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มโครงการสุดขีด (Extreme Project) เนื่องจากทำลายสถิติเดิมของชมรมในแทบทุกมิติ ไม่ว่าจะเป็นขนาดมอเตอร์ น้ำหนักรวม หรือเส้นผ่านศูนย์กลางของลำจรวด

กระบวนการก่อสร้างเริ่มต้นจากส่วนหัวของจรวด หรือ Nose cone ก่อนจะค่อย ๆ ต่อขยายไปยังโครงสร้างส่วนกลางและส่วนท้าย หรือ Tail cone ซึ่งต้องอาศัยความแม่นยำสูงทั้งด้านโครงสร้างและสมดุลน้ำหนัก

เมื่อการก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ จรวด Moonliner สำหรับภารกิจประวัติศาสตร์นี้มีคุณสมบัติที่โดดเด่นอย่างมาก เช่น

ความสูง: 22 ฟุต
เส้นผ่านศูนย์กลาง: 31 นิ้ว
น้ำหนักรวม: ประมาณ 530 ปอนด์
มอเตอร์ทดลองและสารขับเคลื่อนสูตรพิเศษ

นอกจากตัวโครงสร้างแล้ว ทีมงานยังพัฒนามอเตอร์จรวดและสารขับเคลื่อนด้วยตนเอง โดยหนึ่งในส่วนผสมที่น่าสนใจคือสารขับเคลื่อนชื่อ “Wildfire” ซึ่งมีลักษณะเด่นคือการเผาไหม้ให้ประกายไฟสีแดงสด

สารผสมดังกล่าวใช้ ไททาเนียม เพื่อสร้างประกายไฟ ขณะที่สีแดงมาจาก สตรอนเทียมไนเตรต (Strontium Nitrate) และสตรอนเทียมคาร์บอเนต (Strontium Carbonate) ซึ่งเป็นกระบวนการที่ต้องอาศัยทั้งความรู้ด้านเคมีและการควบคุมความปลอดภัยอย่างเข้มงวด

การปล่อยจรวดสมัครเล่นที่ใหญ่ที่สุดในรัฐวอชิงตัน

ขั้นตอนการปล่อยจรวด Moonliner ถือเป็นช่วงเวลาที่ท้าทายและมีความเสี่ยงสูงที่สุดของโครงการ เนื่องจากจรวดมีน้ำหนักมากและถูกออกแบบให้บินขึ้นไปในระดับความสูงมากกว่าจรวดสมัครเล่นทั่วไป

การปล่อยครั้งประวัติศาสตร์นี้ใช้มอเตอร์ทดลองรุ่น O7911 และได้รับการรับรองว่าเป็น จรวดสมัครเล่นที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยบินในรัฐวอชิงตัน ความสำเร็จดังกล่าวไม่เพียงเป็นสถิติใหม่ของชมรมการบินและอวกาศแห่งวอชิงตันเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องยืนยันถึงศักยภาพของการทำงานร่วมกันของชุมชนคนรักจรวด ตั้งแต่มือสมัครเล่นไปจนถึงผู้มีประสบการณ์ขั้นสูง

แม้โครงการ Moonliner จะเต็มไปด้วยความท้าทายทั้งด้านเทคนิคและความปลอดภัย แต่ชมรมการบินและอวกาศแห่งวอชิงตัน ก็สามารถสร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่เปิดกว้าง สมาชิกทุกคนมีโอกาสร่วมออกแบบ สร้าง ทดลอง และปล่อยจรวดได้อย่างเป็นระบบและปลอดภัย ทำให้โครงการนี้ไม่ใช่เพียงการสร้างจรวดขนาดใหญ่เท่านั้น แต่ยังเป็นเวทีพัฒนาความรู้และแรงบันดาลใจด้านอวกาศให้กับชุมชนอีกด้วย