ถุงมือยางไทยหวังเป็นฮับ วอนรัฐหนุนทุนเร่งกำลังการผลิต ปลดล็อกผังเมืองตั้งโรงงาน

สมาคมผู้ผลิตถุงมือยางไทยหวังเป็นฮับ วอนรัฐหนุนทุนเร่งกำลังการผลิต ปลดล็อกผังเมืองตั้งโรงงาน ดันส่วนแบ่งตลาดโลกเป็น 20%

ถุงมือยางไทยหวังเป็นฮับ - นายวีรสิทธิ์ สินเจริญกุล นายกสมาคมผู้ผลิตถุงมือยางไทย เปิดเผยว่า สมาคมเตรียมผลักดันผู้ประกอบการอุตสาหกรรมถุงมือยางของไทยให้ขยายการลงทุนและเพิ่มขีดความสามารถการแข่งขันทุกด้าน เพื่อเพิ่มส่วนแบ่งในตลาดโลกรองรับความต้องการใช้สินค้าที่เพิ่มขึ้นทั่วโลก โดยมีเป้าหมายเพิ่มส่วนแบ่งเป็น 20% จากปัจจุบัน 15% พร้อมทั้งยกระดับประเทศไทยเป็นศูนย์กลาง (ฮับ) การผลิตถุงมือยางธรรมชาติของโลก โดยอยากให้รัฐเข้ามาสนับสนุนทางการเงินแก่ผู้ประกอบการ รองรับการลงทุนขยายกำลังการผลิต ให้ไทยสามารถดึงเม็ดเงินเข้าประเทศได้เพิ่มขึ้น

หลังจากการแพร่ระบาดของโควิด-19 ส่งผลให้ความต้องการใช้ถุงมือยางในตลาดโลกปีนี้ เพิ่มขึ้นกว่า 20% อยู่ที่ราว 3.6 แสนล้านชิ้น คาดว่าในปีหน้า ความต้องการจะเพิ่มขึ้นต่อเนื่องอีกไม่ต่ำกว่า 10% จึงถือเป็นโอกาสดีที่ผู้ประกอบไทยผู้ผลิตถุงมือยางของไทยในการขยายตลาด เพื่อดึงเม็ดเงินเข้าประเทศ ปัจจุบันไทยมีโรงงานผลิตถุงมือยาง 19 โรงงาน มีกำลังการผลิตรวมประมาณ 4.6 หมื่นล้านชิ้น กว่า 88% หรือราว 3.8 หมื่นล้านบาท สัดส่วนแบ่ง เป็นถุงมือยางทางการแพทย์ และกว่า 90% ของถุงมือยางของไทยที่ผลิตได้เป็นการส่งออกขายต่างประเทศ เป็นอันดับ 2 ของโลก

“มุ่งหวังให้ไทยเป็นศูนย์กลางการผลิตถุงมือยางธรรมชาติของโลก หลังจากประเทศผู้ผลิตรายใหญ่ของโลกอย่างมาเลเซียและจีนได้ขยายกำลังการผลิตอย่างต่อเนื่องในช่วงที่ผ่านมา โดยเฉพาะจีนสามารถเพิ่มส่วนแบ่งในตลาดโลกในระดับใกล้เคียงกับประเทศไทย จากปัจจุบันที่ไทยเป็นประเทศผู้ส่งออกถุงมือยางมีส่วนแบ่งตลาด จากปริมาณการขาย เป็นอันดับ 2 ของโลก”

นายวีรสิทธิ์ กล่าวว่า แม้ไทยมีความพร้อมด้านแหล่งวัตถุดิบและเทคโนโลยี โดยเฉพาะการผลิตถุงมือยางธรรมชาติที่มีคุณภาพดี เนื่องจากประเทศไทยเป็นผู้ผลิตและส่งออกยางพารารายใหญ่อันดับ 1 ของโลกมาอย่างยาวนาน จึงเป็นที่ยอมรับและได้รับความเชื่อถือจากคู่ค้าทั่วโลก เพื่อยกระดับอุตสาหกรรม สมาคมฯ พร้อมเป็นหน่วยงานเพื่อประสานกับภาครัฐในการแก้ไขปัญหาอุปสรรคต่างๆ เพื่อขับเคลื่อนอุตสาหกรรมถุงมือยางไทยในตลาดโลก โดยเฉพาะการเพิ่มศักยภาพเพื่อขยายกำลังการผลิตให้กับผู้ประกอบการ ซึ่งยังมีข้อจำกัด เช่น การเข้าถึงแหล่งเงินทุน กฎระเบียบผังเมือง การขออนุญาตจัดตั้งโรงงาน ซึ่งมีกฎระเบียบหลายขั้นตอนและยากในการขอจัดตั้ง