UN เตือนวิกฤต COP30 ค่าที่พักในบราซิลแพงลิ่ว ห่วงประเทศยากจนร่วมไม่ได้

การเตรียมงานประชุมสุดยอดด้านสภาพภูมิอากาศแห่งสหประชาชาติ หรือ Cop30 ที่จะจัดขึ้นในเดือนพฤศจิกายนนี้ ณ เมืองเบเลง ประเทศบราซิล กำลังเผชิญปัญหารุนแรง เมื่อค่าที่พักพุ่งสูงจนน่ากังวล ส่งผลต่อโอกาสในการเข้าร่วมของประเทศรายได้น้อยและกลุ่มผู้มีบทบาทสำคัญอื่น ๆ

ยูเอ็นจึงต้องจัดการประชุมฉุกเฉินของ “สำนักเลขาธิการ Cop” (Cop Bureau) เพื่อหารือเรื่องค่าใช้จ่ายด้านที่พักที่อาจทำให้ประเทศกำลังพัฒนาไม่สามารถเข้าร่วมการประชุมได้ครบถ้วน โดยมีเสียงเตือนว่าหากไม่สามารถควบคุมค่าใช้จ่ายได้ การมีส่วนร่วมของประเทศเหล่านี้อาจลดลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“เมืองเบเลง” เมืองขนาดกลางที่ตั้งอยู่ในป่าฝนแอมะซอน มีเตียงที่พักประมาณ 18,000 เตียง ขณะที่คาดว่าจะมีผู้เข้าร่วมประชุมราว 45,000 คน ทำให้ความต้องการห้องพักสูงเกินขีดความสามารถของเมือง และกลายเป็นช่องทางให้ราคาห้องพักทะยานขึ้น

ด้านรัฐบาลบราซิลพยายามแก้ปัญหาโดยได้นำเรือสำราญ 2 ลำมาเสริมเป็นที่พักเพิ่มเติมราว 6,000 เตียง และเสนอที่พักราคาย่อมเยาสำหรับประเทศกำลังพัฒนาในอัตราไม่เกินคืนละ 220 ดอลลาร์สหรัฐ (คิดเป็นเงินไทยประมาณ 8,000 บาท) อย่างไรก็ตาม ตัวเลขนี้ยังสูงกว่าค่าเบี้ยเลี้ยงรายวัน (Daily Subsistence Allowance – DSA) ที่ยูเอ็นจัดสรรให้ประเทศยากจน ซึ่งอยู่ที่ 149 ดอลลาร์ต่อวัน (คิดเป็นเงินไทยประมาณ 5,439 บาท)

แม้จะมีความพยายามดังกล่าว แต่ข้อกังวลยังคงมีอยู่ ทั้งจากกลุ่มประเทศรายได้น้อยและจากประเทศพัฒนาแล้วที่ยังไม่สามารถหาที่พักได้ หรืออาจต้องลดจำนวนผู้แทนลง ด้านกลุ่มผู้แทนจากยุโรป เช่น เนเธอร์แลนด์และโปแลนด์ เปิดเผยว่าอาจต้องลดขนาดคณะผู้แทนลงเหลือเพียงครึ่งหนึ่ง หรือในกรณีเลวร้ายที่สุดอาจไม่สามารถเข้าร่วมประชุมได้เลย

ด้านกลุ่มผู้เจรจาแอฟริกา (African Group of Negotiators – AGN) ยืนยันว่าพวกเขาไม่ต้องการลดจำนวนผู้เข้าร่วม และเรียกร้องให้บราซิลหาทางเลือกที่ดีกว่านี้ แทนที่จะขอให้ประเทศยากจนจำกัดคณะผู้แทน โดยมองว่าประเทศเจ้าภาพมีศักยภาพในการจัดการให้ดีกว่านี้

ปัญหานี้ยังลุกลามไปยังกลุ่มอื่น ๆ เช่น องค์กรสื่อ องค์กรพัฒนาเอกชน นักเคลื่อนไหว และตัวแทนชนพื้นเมือง ที่อาจไม่สามารถเข้าร่วมได้หากราคาที่พักยังไม่ปรับลดลง

แม้เจ้าหน้าที่ของยูเอ็นและกระทรวงต่างประเทศของบราซิลจะยังไม่ออกมาให้ความเห็นอย่างเป็นทางการ แต่การประชุมฉุกเฉินครั้งนี้ได้แสดงให้เห็นถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการแก้ไขปัญหาเชิงโครงสร้างและความเท่าเทียมในการเข้าถึงเวทีเจรจา เพราะหากไม่มีการรับประกันว่าทุกประเทศจะสามารถเข้าร่วมได้อย่างเสมอภาค การประชุม Cop30 ที่ควรเป็นเวทีของความร่วมมือระดับโลก อาจกลับกลายเป็นเวทีของการกีดกันโดยไม่ได้ตั้งใจก็เป็นได้