ต้นทุนชีวิตไม่เท่ากัน นศ.ยืมโน๊ตบุ๊คแล้วไม่คืน รู้ความจริงถึงกับน้ำตาไหล

วันนี้ ( 25 ส.ค. 66 )เป็นเรื่องที่ใครได้อ่านแล้วถึงกับน้ำตาไหลเมื่อเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้เล่าเรื่องราวเมื่อนักศึกษารายหนึ่ง ที่ยืมโน๊ตบุ๊คไปแล้วไม่คืน เมื่อติดตามทวงถามแล้วได้รู้ความจริงทั้งหมดเล่นทำจุกในอกเลยทีเดียว 

เคสนี้คือ พลิกล็อคมาก เริ่มต้นเรื่องคือ กูต้องติดตามโน้ตบุ๊คกับเด็กที่ยืมไปใช้แล้วส่งคืนล่าช้า แต่เคสนี้คือน้องอ่ะ ไม่นำมาคืนสักทีเราเลยติดต่อไป ทีแรกติดต่อไม่ได้เลย จนเราหาเบอร์น้องได้ เมื่อโทรไปเราก็คุยกับเด็ก

 เจ้าหน้าที่ : นศ.ส่งเครื่องล่าช้านะครับ ติดปัญหาอะไรไม?

นักศึกษา : พี่ครับ ผมอยากเอาคอมไปคืนอยู่ครับแต่ผมโดนหอพักยึดห้อง ล็อคห้องเข้าไปเอาของไม่ได้โน้ตบุ๊คก็อยู่ในนั้นครับ

 เจ้าหน้าที่ :  สำหรับผมตอนนั้นคือ เด็กโกหกปะวะ เพราะมีเคสส่งคืนช้าและเด็กชอบอ้างนู๊นอ้างนี้เยอะ เคสนี้ก็คงจะโกหกเพื่อเอาตัวรอดอีกมั่ง-

โอเค งั้นพี่ขอเบอร์หอพักเราได้ไม พี่จะขอคุยกับเจ้าของเอง 

นักศึกษา :  น้องก็ให้เบอร์นะ แล้วผมก็ติดต่อไป คือสิ่งที่น้องพูดคือความจริงเว้ย น้องไม่ได้จ่ายค่าหอพักแล้วเขายึดของน้องจริงๆๆ เราก็โทรกลับไปหาน้องใหม่อีกครั้ง-

เจ้าหน้าที่ : นศ.ช่วยเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับนศ.ให้พี่ฟังได้ไมว่าเกิดอะไรขึ้น เผื่อพี่จะช่วยอะไรได้บ้าง

นักศึกษา :  คือผมอ่ะ ไม่มีบ้านครับ ผมย้ายถิ่นฐานตั้งแต่เล็กจนโต ย้ายไปที่ไหน แม่ก็จะพาไปอาศัยอยู่กับญาติ ประมาณ ม.2ผมก็ได้ย้ายมาอยู่ ที่ขอนแก่นนี้และครับ แล้วผมก็พักอยู่กับพี่ชาย ผมเลยคิดว่าหอที่ผมอยู่คือบ้านครับ (เชี้ยกูน้ำตาไหลเลย) มอปลาย ผมก็ยืมทุน กยศ เรียนจนจบ แล้วก็ มาต่อ มข.นี้และครับ และคิดว่าจะยืม กยศ ต่อ ป.ตรี แต่ผมก็กู้ไม่ผ่าน เพราะ ช่วงเวลานั้นเขาปรับเปลี่ยนหลักสูตร เลยไม่เข้าเงื่อนไข ตอนนี้ผมเลยรักษาสภาพไว้ แล้วเลือกทำงานเก็บตังค่อยยจะกลับไปเรียนต่อครับ 

 เจ้าหน้าที่ : แล้วแม่กับพ่อละ ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเราเลยหรอ 

นักศึกษา : แม่ก็ช่วยบ้างครับ ส่วนพ่อแยกทางกับแม่ตั้งแต่ผมเด็ก ล่าสุดผมได้ข่าวมา พ่อน่าจะเสียชีวิตเมื่อ2ปีที่แล้ว (น้ำตากูไหลอีกรอบ) แล้วตอนนี้ก็ติดต่อแม่ไม่ได้ครึ่งปีครับ

เจ้าหน้าที่ : แล้วตอนนี้เรา พักที่ไหน เงินละใครช่วยเหลือ พี่ชายหรอ

นักศึกษา : ผมทำงานพิเศษ หาเงินเองครับ พี่ชายก็ช่วยได้บ้างแต่ไม่ได้มากมาย ที่พักผมขอพักกับเพื่อน แล้วก็ย้ายไปเรื่อยๆ ครับไม่มีที่พักเป็นหลัก

เจ้าหน้าที่ : แล้วที่บอกว่าอยู่กับญาติละ 

นักศึกษา :  ตั้งแต่แม่ผมไม่ได้ช่วยเหลือเรื่องค่าใช้จ่าย เขาก็ไม่ให้อยู่ด้วยครับ ผมเลยต้องมาขอเพื่อนๆอยู่ (น้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัว)

เจ้าหน้าที่ :  เอายังงี้ พรุ่งนี้เข้ามาหาพี่ พี่จะปรึกษากับหน่วยงาน ใน มข.ที่พอจะช่วยได้ ให้ วันนี้เด็กเข้ามา แล้วก็เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังแบบละเอียดยิ่งน่าสงสาร น้ำตากูไหลแบบ เชี้ยชีวิตน้องแบบผ่านอะไรมาบ้างเนี้ย  ตอนนี้เรามีเงินติดตัวกี่บาท ได้กินข้าวหรือยัง

นักศึกษา : ผมมีอยู่ 9บาทครับ ยังไม่ได้กินข้าวครับวันนี้ ปกติจะไปกินที่ร้าน หลังเลิกงงานผู้จัดการจะให้ทริปกินข้าว 

เจ้าหน้าที่ : ป่ะ งั้นเดียววันนี้พี่เลี้ยงข้าว พอถึงร้านข้าว

นักศึกษา : พี่ครับ ผมขอกินพิเศษได้ไมครับ 

เจ้าหน้าที่ : ได้ครับ เอาให้อิ่ม กินเสร็จเดียวพี่พาไปติดต่อเรื่องขอทุน แล้วผมก็พาน้องไปติดต่อที่ต่างๆ ทั่ว มข. 

อ่อ น้องเรียนคณะวิทย์ เอกคณิตศาสตร์ ตอนนี้รักษาสภาพ นศ.ไว้ เพราะไม่มีเงิน และกำลังทำงานพิเศษ อยู่ร้านไอติมบนห้างเซนทรัล รายได้น่าจะประมาณเดือนละ 8,000-9,000  แต่น้องพึ่งทำงานได้เดือนแรก เงินเดือนก็ยังไม่ออก นิสัยโดยรวม เงียบ พูดน้อย มารยาทดี 

ทั้งนี้ ต้องขอขอบคุณ พี่เรียมหอสมุดที่ช่วยประสานงานเรื่องต่างๆให้ ขอบคุณพี่สุธีฝ่ายกฎหมายมข.ที่แนะนำแนวทางการขอทุนการศึกษาต่างๆ ขอบคุณพี่สมพร ฝ่ายพัฒนานักศึกษามข.ที่เดินเรื่องขอที่พักหอในให้และช่วยเหลือเรื่องขอทุนการศึกษา และขอบคุณพี่เหมียวฝ่ายพัฒคณะวิทย์ที่รับเรื่องต่อ ดูแลนศ.เคสนี้ 

ถ้าได้เรื่องยังไง เดียวมาอัพเดทให้ฟัง ขอให้น้อง ผ่านช่วงเวลานี้และเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่แข็งเกร่ง ต้นทุนชีวิตเราไม่เหมือนกัน พี่ขอเอาใจช่วยนะ และจะค่อยติดตามเคสน้องให้

โดยเรื่องราวนี้ถูกแชร์ออกไปเกือบหมื่นครั้ง โดยชาวเน็ตต่างส่งกำลังใจไปให้น้องนศ.ให้ฝ่าฟันอุปสรรคชีวิตไปให้ได้ และ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ที่ไม่นิ่งดูดายช่วยหาทางออกให้กับนักศึกษา 

ข้อมูลจาก : เฟซบุ๊ก Sarapaocub Hudood

ภาพจาก : เฟซบุ๊ก Sarapaocub Hudood