เจ๊าะแจ๊ะวิทยาศาสตร์ : เล่นกับพ่อ

เล่นกับพ่อ - ทีมนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ ร่วมกับมูลนิธิเลโก ประเทศเดนมาร์ก ศึกษาความเชื่อมโยงของการใช้เวลาเล่นหรือทำกิจกรรมระหว่างพ่อ-ลูก และพัฒนาการของเด็ก ซึ่งจากการประเมินข้อมูลงานวิจัยด้านครอบครัว 78 ชิ้น ที่รวบรวมในระยะเวลานานถึง 40 ปี

โดยมุ่งเน้นไปที่ข้อมูลความสัมพันธ์ของพ่อลูก การใช้เวลาเล่นสนุก และทำกิจกรรมทางกายภาพ ครอบคลุมทั้งการอุ้มและเล่นยกแขนขาเมื่อเด็กยังเป็นทารก เรื่อยไปถึงการวิ่งเล่นไล่จับ รับส่งโยนลูกบอล และอีกสารพัดการละเล่นสุดโปรดของเด็กในวัยก่อนเข้าเรียน

ปรากฏว่าเด็กที่ใช้เวลาเล่นกับพ่อเป็นประจำ เมื่อเติบโตขึ้นจะมีพัฒนาการในการควบคุมตัวเอง หรือความสามารถในการกำกับ และเปลี่ยนแปลงการตอบสนองเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดพฤติกรรมที่ไม่พึงปรารถนา ได้ดีกว่าเด็กอีกกลุ่มที่เล่นกับพ่อน้อยกว่า และเด็กๆ ที่เล่นกับพ่อบ่อยครั้งยังมีแนวโน้มแสดงปัญหาด้านพฤติกรรมและอารมณ์น้อยกว่า

ผู้เชี่ยวชาญอธิบายเพิ่มเติมว่าการเล่นกับผู้เป็นพ่อ ซึ่งส่วนมากจะใช้กายภาพและใช้แรงต่างจากการเล่นกับแม่ ซึ่งมักจะเป็นกิจกรรมที่ใช้แรงน้อย และไม่ค่อยเคลื่อนไหวนั้น

นอกจากทำให้เด็กสนุกสนาน ตื่นเต้น และมีสุขภาพแข็งแรงแล้ว ยังกระตุ้นทักษะการกำกับตัวเอง เรียนรู้ความสามารถและกำลังของตัวเองว่ามีมากน้อยแค่ไหน รู้ผลลัพธ์ของการก้าวเลยขีดความสามารถ และรู้จักควบคุมอารมณ์ เพราะการเล่นที่ใช้ร่างกายมีโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้ง่ายกว่า

เด็กที่ชอบเล่นกับพ่อส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยงอแงเมื่อหกล้ม ชน หรือกระแทก เพราะเรียนรู้ว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้

ที่สำคัญเด็กๆ จะมีสมาธิขึ้นและเพิ่มความระมัดระวังในการเล่นด้วย