“อินโดนีเซีย” เสี่ยงภัยรอบด้าน ภัยธรรมชาติรุนแรง คาดการณ์ฤดูกาลไม่ได้อีกต่อไป

ประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับสี่ของโลกและเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในสองทศวรรษที่ผ่านมา ส่วนใหญ่พึ่งพาทรัพยากรคาร์บอนเข้มข้น เช่น การตัดไม้ทำลายป่า การระบายน้ำจากพื้นที่พรุ และการผลิตและเผาถ่านหินเพื่อพลังงาน ประเทศนี้ยังเป็นผู้ผลิตน้ำมันปาล์มรายใหญ่ของโลก พลังงานส่วนใหญ่ยังมาจากฟอสซิล โดยเฉพาะถ่านหินที่ใช้ผลิตไฟฟ้าถึง 70% แม้จะมีนโยบายยกเลิกโรงไฟฟ้าถ่านหินใหม่ แต่ยังมีช่องโหว่สำหรับโรงไฟฟ้าอุตสาหกรรมขนาดเล็กที่ใช้ถ่านหิน และการเติบโตของพลังงานหมุนเวียนยังต่ำมาก ในขณะเดียวกัน การขยายตัวของเหมืองแร่ เช่น นิกเกิล และโครงการปาล์มน้ำมันในพื้นที่ป่าและพรุ ยังก่อให้เกิดมลพิษและการตัดไม้ทำลายป่าอย่างต่อเนื่อง

ภาคที่ดินยังคงเป็นแหล่งปล่อยก๊าซเรือนกระจกหลัก โดยเฉพาะจากการตัดไม้ทำลายป่าและไฟในพรุ แม้ว่าการตัดไม้ทำลายป่าจะลดลงในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แต่โครงการอาหารขนาดใหญ่และการขยายปาล์มน้ำมันเพื่อไบโอดีเซลอาจทำให้สถานการณ์กลับไปแย่ลงได้

อินโดนีเซียได้ประกาศแผนลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกภายในปี 2030 โดยมีเป้าหมายลดการปล่อยก๊าซ 31.89% แบบไม่ขึ้นกับการสนับสนุนจากต่างประเทศ และ 43.2% หากได้รับเงินสนับสนุน แผนเน้นการฟื้นฟูพรุ พื้นที่เสื่อมโทรม และเพิ่มสัดส่วนพลังงานหมุนเวียนเป็น 19–23% ของพลังงานทั้งหมด แต่การดำเนินงานต้องใช้เงินลงทุนสูงถึง 470 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ

แม้ว่าประเทศจะมีแผนและเข้าร่วมโครงการระหว่างประเทศ เช่น Redd+ และตลาดคาร์บอน แต่การดำเนินงานยังไม่สม่ำเสมอและถูกขัดขวางด้วยปัญหาการจัดการที่ดินและการตรวจสอบ ความสำเร็จของการเปลี่ยนผ่านไปสู่พลังงานสะอาดจึงต้องการการลงทุนและนโยบายภายในประเทศอย่างจริงจัง

อินโดนีเซียเผชิญความท้าทายด้านสภาพภูมิอากาศอย่างรุนแรง ทั้งจากการพึ่งพาถ่านหิน การตัดไม้ทำลายป่า และการขยายตัวของอุตสาหกรรม การเปลี่ยนผ่านไปสู่พลังงานหมุนเวียนและการอนุรักษ์ป่าต้องการทั้งนโยบายภายในประเทศที่จริงจังและเงินลงทุนจากต่างประเทศ เพื่อให้ประเทศสามารถลดการปล่อยก๊าซ คุ้มครองชุมชน และสร้างความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมในอนาคต