ฝ่ายค้านตั้งข้อสังเกตงบปี 69 ขาดดุลสูง-ใช้จ่ายไร้ทิศทาง

ณัฐพงษ์ เรืองปัญญาวุฒิ ผู้นำฝ่ายค้านอภิปรายร่างงบประมาณปี 2569 ชี้ประเด็นงบขาดดุลสูง การใช้งบกลางไร้กรอบชัดเจน เสนอรัฐควรวางแผนการใช้จ่ายให้ตอบโจทย์อนาคตประเทศ

ข้อเสนอฝ่ายค้านต่อร่างงบปี 2569 พิจารณาใหม่เพื่อประสิทธิภาพและสมดุลการคลัง

วันที่ 28 พฤษภาคม 2568 ในการพิจารณาร่างพระราชบัญญัติงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2569 ณัฐพงษ์ เรืองปัญญาวุฒิ หัวหน้าพรรคประชาชน ในฐานะผู้นำฝ่ายค้าน ได้อภิปรายเนื้อหางบประมาณรวม 3.78 ล้านล้านบาท โดยเสนอข้อสังเกตหลายประการต่อภาพรวมการวางแผนการใช้จ่ายของภาครัฐ

งบขาดดุลสูง-ควรมีกรอบลงทุนรองรับ

ณัฐพงษ์ระบุว่า ปีงบประมาณ 2569 มีการตั้งงบขาดดุลสูงถึง 860,000 ล้านบาท คิดเป็น 4.5% ของจีดีพี โดยตั้งกรอบรายได้ไว้ที่ 2.92 ล้านล้านบาท ซึ่งเป็นประเด็นที่ควรพิจารณารอบด้าน โดยเฉพาะการวางโครงสร้างการลงทุนที่จะนำไปสู่การสร้างรายได้ในอนาคต เพื่อไม่ให้การขาดดุลกระทบต่อเสถียรภาพการคลังในระยะยาว

พื้นที่ใช้จ่ายจริงมีจำกัด

ข้อสังเกตอีกประการหนึ่ง คือเมื่อพิจารณารายจ่ายผูกพัน เช่น เงินเดือนข้าราชการ ค่าชำระหนี้ เงินอุดหนุน และงบผูกพันอื่น ๆ งบประมาณที่สามารถนำไปใช้ในโครงการใหม่เหลืออยู่ราว 1.06 ล้านล้านบาท หรือประมาณหนึ่งในสี่ของงบทั้งหมด ซึ่งจำเป็นต้องใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทั้งในด้านการกระตุ้นเศรษฐกิจ และการลดความเหลื่อมล้ำ

การจัดสรรงบกลางควรมีกรอบชัด

ในส่วนของการใช้งบกลางที่เคยมีการเปลี่ยนแปลงจากโครงการดิจิทัลวอลเล็ตมาเป็นโครงการลงทุนผ่านองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มูลค่า 157,000 ล้านบาท ผู้นำฝ่ายค้านตั้งข้อสังเกตว่าควรมีการกำหนดกรอบนโยบายและเป้าหมายที่ชัดเจน เพื่อให้การกระจายงบประมาณลงสู่ท้องถิ่นเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ และสอดคล้องกับยุทธศาสตร์ระดับประเทศ

เสนอจัดสรรงบให้สอดรับวิกฤตโลก

ณัฐพงษ์เสนอว่า การวางแผนงบประมาณควรตอบสนองต่อปัจจัยภายนอกที่กำลังกระทบประเทศ ทั้งสภาวะโลกร้อน วิกฤตเศรษฐกิจโลก และสงครามการค้า ซึ่งอาจส่งผลต่อการท่องเที่ยว การเกษตร และการส่งออก โดยควรเน้นโครงการที่สร้างความยืดหยุ่นให้กับระบบเศรษฐกิจไทย และสนับสนุนภาคการผลิตและบริการให้ปรับตัวได้ทันท่วงที

การเติบโตที่สวนทางควรจับตา

ในการอภิปรายยังมีการกล่าวถึงสัญญาณที่ควรจับตา เช่น การเติบโตของจีดีพีด้านการผลิตและการบริโภคที่เริ่มสวนทางกันหลังปี 2565 ซึ่งอาจสะท้อนว่านโยบายกระตุ้นการบริโภคในปัจจุบันอาจไม่กระตุ้นภาคการผลิตภายในประเทศเท่าที่ควร