แห่แชร์คลิป ส่งฮ.ปฏิบัติการช่วย 19 นักรบชุดดำ ขาดการติดต่อ 137 ชม.

เพจเฟซบุ๊ก “กองทัพบก Royal Thai Army” ได้เผยแพร่คลิปจากเพจ “กองพันบินที่ 3” ค่ายสมเด็จพระศรีนครินทร์ จ.ลพบุรี ซึ่งแสดงภาพปฏิบัติการค้นหาและช่วยเหลือกำลังพลทหารพรานจำนวน 19 นายที่ขาดการติดต่อ หลังเข้าปฏิบัติภารกิจลาดตระเวนตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา และประสบเหตุปะทะจนติดค้างอยู่ในพื้นที่ป่าลึกกว่า 5 วัน

กองพันบินที่ 3 ส่งฮ.ค้นหากลางป่ารกทึบ ช่วยนักรบชุดดำ

คลิปดังกล่าวระบุภารกิจเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 2568 เวลา 14.00 น. โดยชุดปฏิบัติการบินของกองพันบินที่ 3 ใช้เฮลิคอปเตอร์ Bell 212 หรือ ฮ.ท.212 จำนวน 3 เที่ยวบิน บินฝ่าภูมิประเทศรกทึบและสภาพอากาศแปรปรวนเข้าไปยังจุดเกิดเหตุ เพื่อช่วยเหลือทหารพรานที่ขาดการติดต่อมาตั้งแต่วันที่ 23 กรกฎาคม 2568 เวลา 01.00 น. ทั้ง 19 นายอยู่ในสภาพอ่อนแรง บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ปลอดภัยทุกนาย โดยหากไม่ได้รับการช่วยเหลือทันเวลา อาจต้องใช้เวลา 3-4 วันในการเดินเท้าออกจากพื้นที่

หลังจากโพสต์ถูกเผยแพร่ มีชาวโซเชียลแห่แชร์คลิปดังกล่าว พร้อมแสดงความชื่นชมและขอบคุณทหารกล้าที่เสียสละปกป้องอธิปไตยของชาติ พร้อมติดแฮชแท็ก #กองทัพบก #Raptorteam #TeamThailand #กัมพูชายิงก่อน และ #รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย อย่างล้นหลาม

ทหารพรานขาดการติดต่อระหว่างลาดตระเวน นาทีเป็นนาทีตาย

ภารกิจลับของทหารพราน นักรบชุดดำเริ่มต้นเมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม 2568 หลังได้รับคำสั่งให้ออกลาดตระเวนจากฐาน ฮ.6 เพื่อยืนยันตำแหน่ง BM21 โดยใช้กำลังจากทหารพราน 2305 และกองร้อยหนุน อย่างไรก็ตาม หน่วยปฏิบัติการกลับขาดการติดต่อกับต้นสังกัดตั้งแต่เวลา 01.00 น. ของวันที่ 23 กรกฎาคม ท่ามกลางป่าลึกที่ไร้สัญญาณสื่อสาร แต่ไม่มีวันไร้ “ความหวัง”

เปิดภารกิจช่วยสหายร่วมรบ ช่วยทั้งหมดได้อย่างปลอดภัย 

แม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หน่วยต้นสังกัดก็ไม่ละทิ้งเพื่อนร่วมรบ และเร่งประสานกองกำลังสนับสนุนทันที โดยชุดบินของกองทัพบกจากกองพันบินที่ 3 ภายใต้กองกำลังกองสุรนารี ได้เร่งจัดปฏิบัติการ “ค้นหาและกู้ภัย” (Search & Rescue) พร้อมวางแผนลาดตระเวนเส้นทางริมลำโดม ไล่ตรวจสอบจากฐานรวงผึ้ง จนสามารถช่วยเหลือกำลังพลทั้ง 19 นายออกมาได้อย่างปลอดภัย แม้จะอยู่ในสภาพอิดโรย เจ็บปวด มีแผล ขาแพลง และอดอาหารมา 3 - 4 วัน

การอพยพทางอากาศต้องใช้เฮลิคอปเตอร์ถึง 3 เที่ยวบิน หากไม่มีการสนับสนุนทางอากาศ พวกเขาอาจต้องเดินเท้าอีก 3 - 4 วันในสภาพที่หมดแรงเกือบสิ้นเชิง แต่ไม่มีอะไรหยุดหัวใจนักรบเหล่านี้ได้ เพราะแม้เจ็บก็ไม่ยอมแพ้ แม้หิวก็ไม่ทิ้งหน้าที่ และแม้ไม่มีใครเห็น พวกเขาก็ยังสู้เพื่อชาติอย่างเงียบงัน นี่คือคำว่า “พี่น้องร่วมรบ” ที่ยิ่งใหญ่กว่าความกลัวตาย และคือเกียรติยศของทหารพรานผู้ไม่เคยทิ้งกันไว้กลางทาง.