ป้าร้อง! ทองหายในธนาคารตรัง ลืมเก็บเข้าตู้นิรภัยสูญ 3 แสน ไปตามเรื่องกลับถูกกล่าวหาว่าเลอะเลือน

เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2563 ที่ศูนย์ดำรงธรรมจังหวัดตรัง นางสุภา เม่งช่วย อายุ 58 ปี อาชีพธุรกิจส่วนตัวอยู่บ้านเลขที่ 25/70 ถ.รักษ์จันทน์ อ.เมือง จ.ตรัง เดินทางเข้ายื่นหนังสือร้องขอความเป็นธรรมต่อนายภานุวัฒน์ พูลสวัสดิ์ ผู้อำนวยกลุ่มงานศูนย์ดำรงธรรม จ.ตรัง กรณีทรัพย์สินซึ่งเป็นทองรูปพรรณหายไป หลังนำฝากไว้ในตู้นิรภัยที่ ธนาคารแห่งหนึ่ง ต.ทับเที่ยง อ.เมือง จ.ตรัง แต่ไม่มีผู้รับผิดชอบ โดยได้แจ้งความลงบันทึกประจำวันแล้วที่ สภ.เมืองตรัง แต่จนเวลาผ่านมาเป็นเดือน ยังไม่มีความคืบหน้า จึงเกรงว่าไร้ว่แววจะได้ทรัพย์สินกลับคืนมา

นางสุภา เม่งช่วย หรือ เจ๊หนิง กล่าวว่า เมื่อวันที่ 16 มิถุนายนที่ผ่านมา ตนและลูกชายเดินทางไปที่ธนาคารดังกล่าว เบิกแหวนทองจากตู้นิรภัยมาใช้ ส่วนที่เหลือก็เก็บใส่ถุง แต่ลืมหยิบถุงเข้าตู้เชฟดังเดิม โดยวางไว้ข้างๆตู้ก่อนเดินางกลับบ้าน กระทั่ง 3 วันต่อมา ตนนึกได้ว่าลืมถุงใส่ทองวางไว้ข้างตู้เชฟ จึงรีบกลับไปติดต่อธนาคาร แต่ปรากฎว่าทรัพย์สินของตนหายไปแล้ว ซึ่งประกอบทองรูปพรรณมูลค่ากว่า 3 แสนบาท ตนพยายามประสานงานกับธนาคารสาขาดังกล่าว รวมถึงผู้อำนวยการเขตของธนาคารแล้ว แต่ไม่มีทีท่าว่าธนาคารจะรับผิดชอบต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นอย่างไร กลับกล่าวหาว่าตนลืมจนเลอะเลือนด้วย จึงเดินทางไปแจ้งความไว้ที่ สภ.เมืองตรัง ซึ่งพนักงานสอบสวนนัดหมายเพื่อสอบปากคำ แต่ถึงตอนนี้คดียังไม่คืบหน้า และพนักงานสอบสวนบอกด้วยวาจาว่า คดีนี้คงยากเพราะไม่มีหลักฐาน คงหาผู้กระทำความผิดไม่ได้ ทำให้ตนรู้สึกไร้ที่พึ่ง

“เป็นลูกค้าที่ธนาคารนี้มากว่า 20 ปี และนานๆ 5-6 เดือนกว่าจะไปเปิดตู้เพื่อนำทรัพย์สินออกมาใช้บ้างตามความจำเป็น และได้เช่าตู้นิรภัยเพื่อเก็บทรัพย์สินของมีค่าไว้ทั้งหมด เพราะคิดว่ามีความปลอดภัยที่สุด โดยจ่ายค่าเช่าตู้เชฟปีละ 3,000 บาท โดยก่อนหน้านี้ได้ขอดูภาพจากกล้องวงจรปิด แต่ธนาคารไม่ยอมให้ดูอ้างว่าเป็นความลับของลูกค้า ทำให้ร้อนใจ และเกิดความเครียดมาก จึงตัดสินใจเดินทางยื่นหนังสือร้องขอความเป็นธรรมกับศุนย์ดำรงธรรม อยากฝากเป็นอุทธาหรณ์สำหรับประชาชนว่า ทรัพย์สินที่เราคิดว่าฝากไว้กับที่ที่ปลอดภัยแล้วมันอาจไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้ ตอนนี้ตัดสินใจย้ายที่ฝากทรัพย์สินใหม่ เพราะขาดความเชื่อมั่นกับสถาบันการเงินแห่งนี้แล้ว”

ด้านนายภานุวัฒน์ กล่าวว่า ได้ให้เจ้าหน้าที่บันทึกถ้อยคำร้องทุกข์ตามที่ผู้ร้องแจ้งไว้ และจะเร่งประสานส่วนที่เกี่ยวข้องตรวจสอบข้อมูล ข้อเท็จจริง เกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อไปเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมมากที่สุด