ถนนทุ่งครุขุดค้างนับเดือน ฝุ่นคลุ้ง–น้ำท่วมบ้าน ผู้สูงวัยเดือดร้อนหนัก

วันที่ 14 พฤศจิกายน 2568 ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ตรวจสอบกรณีความเดือดร้อนของชุมชนย่านทุ่งครุ หลังชาวบ้านร้องเรียนว่าโครงการขุดซ่อมถนนในซอยประชาอุทิศ 69 บริเวณทางเข้าชุมชนสามัคคี ดำเนินงานยืดเยื้อมานานหลายเดือนตั้งแต่ก่อนเดือนเมษายนและยังไม่แล้วเสร็จ ส่งผลให้ประชาชนต้องอยู่กับฝุ่นปูนฟุ้งกระจายและน้ำท่วมขังแทบทุกครั้งที่ฝนตกหนัก

สภาพถนนที่เคยเป็นสองเลนสัญจร บัดนี้กลายเป็นพื้นผิวขรุขระคล้ายสนามออฟโรด รถวิ่งสวนกันลำบาก ความปลอดภัยลดลงอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะในช่วงฝนตกที่เศษดินทรายทำถนนลื่นจนเกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง รอบพื้นที่ยังเป็นแหล่งชุมชน โรงงาน และโรงเรียน ทำให้เด็กนักเรียนต้องเผชิญปัญหาฝุ่นทุกวัน ส่งผลให้หลายครอบครัวกังวลเรื่องสุขภาพของบุตรหลาน

แม่วัย 39 ปีซึ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่เล่าว่า ถนนเริ่มขุดตั้งแต่ช่วงต้นปี แต่ความคืบหน้าไม่เป็นไปตามที่คาด แม้มีช่วงปิดเทอมยาวหนึ่งเดือนก็ยังไม่เร่งงานจนปัจจุบันถนนยังอยู่ในสภาพทรุดโทรม เธอกล่าวว่ารถในบ้านยางแตกถึงสามครั้งและเสียค่าใช้จ่ายจำนวนมาก ขณะเดียวกันฝุ่นปูนก็ทำให้เด็กเจ็บป่วยบ่อย และขอเพียงให้เร่งทำบริเวณหน้าโรงเรียนให้เสร็จก่อนเพื่อความปลอดภัยของเด็กๆ

ความเดือดร้อนที่หนักที่สุดคือบ้านของหญิงชราอายุ 85 ปีและลูกชายพิการอายุ 49 ปี ซึ่งต้องใช้ชีวิตท่ามกลางน้ำท่วมสูงภายในบ้านหลายวัน เนื่องจากระดับถนนที่ถูกยกระดับส่งผลให้น้ำไหลย้อนเข้าบ้าน ผู้สูงอายุรายนี้เผยว่าหวาดกลัวไฟฟ้ารั่วไฟดูด แต่ไม่สามารถย้ายไปไหนได้ ข้าวของจำนวนมากเสียหาย เครื่องซักผ้าใช้การไม่ได้ และต้องเดินลุยน้ำทุกวัน แม้จะกังวลเรื่องสัตว์มีพิษที่อาจเข้ามาในบ้านก็ตาม

ชาวบ้านใกล้เคียงต้องช่วยกันยกสิ่งของขึ้นที่สูงเพื่อป้องกันความเสียหาย ขณะที่หญิงชรารายนี้ขอให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องลงพื้นที่ตรวจสอบและช่วยแก้ไขอย่างเร่งด่วน เนื่องจากทั้งตนและลูกชายมีข้อจำกัดด้านร่างกายและไม่สามารถทนสภาพเช่นนี้ได้อีกต่อไป

แม้ถนนเส้นดังกล่าวเป็นเส้นหลักที่เชื่อมต่อไปยังหลายพื้นที่ทั้งประชาอุทิศและพระประแดง แต่ยังไม่มีคำชี้แจงชัดเจนจากผู้รับเหมาหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องว่าโครงการจะแล้วเสร็จเมื่อใด ท่ามกลางความเดือดร้อนที่เพิ่มขึ้นทุกวัน

ชาวบ้านจำนวนมากสะท้อนความรู้สึกว่า ปัญหานี้ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตของคนทั้งชุมชน และตั้งคำถามร่วมกันว่า

“ความทุกข์ที่เจอทุกวัน…ใครจะเยียวยาให้บ้าง”