เคยได้ยินไหมคะคำที่ผู้ใหญ่หรือคนเฒ่าคนแก่มักจะพูดบ่อย ๆ ว่า นอนดึกบ่อย ๆ จะทำให้สมองหลง ๆ ลืม ๆ กลายเป็นคนแก่ไปนะ คือก่อนหน้านี้ตอนที่เรายังเป็นเด็กเราหัวเรากับเรื่องที่ได้ยินนะคะ คิดแค่ว่าอายุไม่แก่แล้วสมองมันจะแก่ไปได้ยังไง แต่พอโตขึ้นกลับเปลี่ยนมุมมองเรื่องนี้ไปโดยสิ้นเชิงจากประสบการณ์ตรงของเราเอง คือประมาณ 2-3 เดือนก่อน เราทำงานดึกรวมถึงบางวันก็ดูละครจนดึกเวลานอนส่วนใหญ่ก็จะประมาณ ตี1-ตี 2 แรก ๆ ก็ไม่ค่อยเห็นความเปลี่ยนแปลงเท่าไรหรอกค่ะ แต่พอย่างเข้าอาทิตย์ที่ 3นี่เริ่มรู้เลยว่า ร่างกายเหนื่อยล้ามากแถมไอ้ที่เคยได้ยินว่าสมองแก่ ตอนนี้ไม่ใช่แค่สมองแล้วค่ะ แต่เป็นใบหน้าและผิวพรรณของเราด้วยที่แก่ก่อนวัยเราไปค้นเจอบทความและข้อมูลต่าง ๆ จนพบว่า สมองของเราในตอนที่เราหลับ มันจะไม่ได้นอนหลับกับเราด้วย แต่มันจะทำงานอีกกระบวนการหนึ่ง นั่นคือ การฟื้นฟูและบันทึกเรื่องราวที่เราได้รับรู้มาในแต่ละวันลงในไฟล์สมองที่ชื่อว่าประสบการณ์และความทรงจำ ซึ่งการที่เรานอนดึกมันทำให้สมองของเราไม่ได้ฟื้นฟูและทำงานบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ได้อย่างเต็มที่ ส่งผลให้เราหลง ๆ ลืม ๆ และร่างกายเสื่อมโทรมผิวพรรณหมองคล้ำและหน้าแก่ลงค่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ข้อมูลอย่างเดียวนะคะที่บอกแบบนี้แต่สิ่งที่ทำให้เราแน่ใจก็คือเรื่องที่เราเจอมากับตัวเอง คือยอมรับว่าถึงเราจะชอบดูหนังดูละครดึกแต่เราก็เรียนภาษาไปด้วย ก่อนที่จะนอนดึกนั้นเราท่องจำวันนี้พอหลับแล้วตื่นขึ้นมาอีกวันก็จำได้เลยหากผิดพลาดก็น้อยมาก แต่หลังจากนอนดึกเราจำคำศัพท์ได้ยากกว่าเดิมมากใช้เวลานานกว่าจะจำได้ ซึ่งมันสนับสนุนสิ่งที่ผู้เฒ่าผู้แก่บอกมาเลยนะ ว่านอนดึกทำให้เราหลง ๆ ลืม ๆ ได้จริง แต่สิ่งที่แถมมาด้วยนั่นคือการไม่สดชื่น คิดอะไรไม่ค่อยออก เจอปัญหาแล้วมักจะเอ๋อ ๆ คิดไม่ค่อยทัน เหมือนคนเบลอ ๆ ไปเลย ซึ่งตอนนั้นเราไม่ชอบตัวเองเอามาก ๆ เลยหันมาปรับการใช้ชีวิตใหม่ ซึ่งตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ เราจึงอยากมาบอกเพื่อน ๆ ว่า การนอนดึกมันไม่ใช่แค่ส่งผลเสียต่อร่างกายนะ แต่ทำให้สมองของเราแก่ลงด้วยและหลงลืมง่าย หากไม่อยากเจอปัญหานี้แบบเราต้องพยายามปรับวิถีชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นค่ะ(เครดิตปก /ภาพที่1 /ภาพที่2 /ภาพที่3)