วิกฤตจงผ่านไป [ และเราจะไม่พบกันอีก ] ตอนเรียนจบใหม่ ๆ ราวกับเพิ่งเสร็จสิ้นสงครามและเราชนะ เราจึงอยากพักผ่อนทุกรูปแบบ อยากทำตัวสบาย ๆ หรือทำอะไรตามใจชอบสักสองสามเดือน บางคนให้รางวัลตัวเองด้วยการเก็บกระเป๋าแล้วออกไปท่องโลก บางคนนอนดู Series วันละสี่เรื่องจนหมดเมืองเกาหลี ขณะที่บางคนกินแล้วนอนสลับกับนอนแล้วกินเป็นรางวัลให้ตัวเองก็จนกระทั่งแปลกใจว่าสงครามการหางานทำไมยากกว่าสงครามการเรียน หนึ่งเดือน หกเดือน หนึ่งปี สองปี ผ่านไปพร้อมการเงียบหายของใบสมัครงาน พอถึงตอนนั้นจึงพบว่าชีวิตวิกฤตแล้ว และโดยไม่ทันรู้ตัว วิกฤตก็ให้บทเรียนเป็นรางวัล เ พื่ อ ผ่ า น วิ ก ฤ ตภาพโดย Jorge Guillen จาก Pixabayเราได้เรียนรู้และเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าวิกฤตที่แสนโหดร้ายก็เป็นแหล่งเรียนรู้ชั้นดีเช่นกัน ถ้าไม่พบวิกฤตก็มีความเป็นไปสูงว่าสิ่งที่เราทำในขณะพบวิกฤตนั้น เราคงไม่ทำ หรือแม้กระทั่งไม่เคยคิดจะทำ เช่นเดียวกันกับ [วิกฤต COVID-19] ที่เรากำลังเผชิญและกำลังพยายามหาทางกำจัด ได้มอบการเรียนรู้บทใหม่ภาพโดย Annalise Batista จาก Pixabayเราเรียนรู้ว่า - เราที่เป็นมนุษย์ธรรมดา สามารถแปลงกายเป็นยอดมนุษย์เพื่อร่วมแก้ [วิกฤตระดับโลก] ได้ ด้วยการรู้หน้าที่ว่าเราต้องปฏิบัติตัวอย่างไรเพื่อความปลอดภัยขั้นสูงสุดของโลกเรียนรู้ว่า - ความผิดพลาดใด ๆ ก็ตามไม่ได้ส่งผลร้ายแก่ตัวเราคนเดียว แต่อาจทำให้โลกทั้งใบได้รับผลร้ายนั้นด้วย เราไม่เคยเชื่อและไม่อาจเชื่อได้เลย ว่าเราคนเดียวสามารถเขย่าโลกให้โครงเครงได้ จนกระทั่งเจอวิกฤตนี้ภาพโดย stokpic จาก Pixabayเรียนรู้ว่า - ทุกคนในโลกร่วมมือและรับฟังกันได้ ว่าทุกคนต้องช่วยกัน ทุกคนต้องล้างมือ ทุกคนต้องใส่หน้ากากอนามัย ทุกคนต้องแบ่งปัน ทุกคนต้องไม่ออกไปไหนถ้าไม่จำเป็น ทุกคนต้องรับรู้และเข้าใจตรงกัน ทุกคนต้องคิดสิ่งเดียวกัน ต้องทำสิ่งเดียวกัน ทุกคนทั้งโลกเรียนรู้ว่า - มนุษย์ไม่เคยยอมแพ้ต่ออะไรเลย นั่นเพราะมนุษย์มี [ซูเปอร์ปัญญา] เป็นอาวุธและคำกล่าวเดียวสำหรับวิกฤตครั้งนี้คือ [จงผ่านไป]แ ล ะ เ ร า จ ะ ไ ม่ พ บ กั น อี กภาพโดย bertvthul จาก Pixabay*ปก ภาพโดย Craig Melville จาก Pixabay