เพราะการรักษาของแพทย์คือศาสตร์และศิลป์ ตอนที่ผู้เขียนได้มีโอกาสฝึกงานเป็นนิสิตแพทย์ฝึกหัดในโรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่งในประเทศไทยได้มีเหตุการณ์หนึ่งที่ผู้เขียนจะขอจดจำและนำมาใช้ในตลอดชีวิตของการเป็นแพทย์คือช่วงเวลาที่อาจารย์แพทย์ตรวจผู้ป่วยที่มีอาการของทางเดินหายใจต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น อาการหวัด มีน้ำมูก ไอ เจ็บคอ หรือหอบเหนื่อยก็ตาม มีผู้ป่วยคนหนึ่งเพศชายวัยกลางคนขึ้นไปมาด้วยไข้ขึ้น (39 องศาเซลเซียส) อาจารย์ตรวจไปสักพักจึงตัดสินใจให้รับการรักษาเป็นผู้ป่วยในหรือพักรักษาตัวในโรงพยาบาลที่วอร์ดผู้ป่วยสามัญทันที อาจารย์เห็นใบหน้าแสดงความประหลาดใจจึงได้เฉลยคำถามที่อยู่บนใบหน้าของผู้เขียนว่า ในผู้ป่วยคนหนึ่งเราต้องดูหลายองค์ประกอบรวมกัน ไม่ว่าจะทั้งครอบครัว, สุขลักษณะอนามัย, โรคประจำตัว และอื่น ๆ ผู้ป่วยรายนี้มีสุขลักษณะอนามัยไม่ดีนักรวมถึงมีประวัติติดสุรา (alcoholism) จึงให้นอนโรงพยาบาลเพื่อติดตามดูอาการก่อนPixabay ผู้เขียนรู้สึกประทับใจการมององค์ประกอบโดยรวมและกว้างของผู้ป่วยเป็นอย่างมาก ครุ่นคิดถึงว่าในผู้ป่วยคนหนึ่งมีหลายสิ่งหลายอย่างส่งผลต่อตัวผู้ป่วยทั้งสิ้น ผู้เขียนเห็นด้วยกับความคิดและการตัดสินใจของอาจารย์ที่จะรับการรักษาพักในโรงพยาบาลของผู้ป่วยรายนี้ หลังจากที่ถอยออกมาจากเหตุการณ์แล้วหันมามองพบว่าการรักษาดูแลผู้ป่วยนั้นต้องอาศัยทั้งศาสตร์และศิลป์ บางสิ่งบางอย่างอาจไม่ได้ตรงตามข้อบ่งชี้ในการ รับผู้ป่วยนอนพักรักษาในโรงพยาบาลทั้งหมด แต่หากเมื่อพิจารณาถึงองค์ประกอบโดยรวมของผู้ป่วยที่อาจส่งผลกระทบไม่ว่าจะโดยตรงหรือทางอ้อมข้าพเจ้าเห็นด้วยที่ว่าสมควรให้ผู้ป่วยนอนโรงพยาบาลเพื่อติดตามเฝ้าดูอาการแม้ว่าจะไม่เข้าข้อบ่งชี้ใด ๆ ก็ตาม เนื่องจากหากปล่อยให้กลับไปเฝ้าดูอาการต่อในที่พักหรือบ้าน เราไม่สามารถทราบได้เลยว่าผู้ป่วยจะเป็นอย่างไร... อาจดีขึ้นหรือแย่ลงก็เป็นได้Pixabay มุมมองอื่นใดที่สามารถมองได้คือการรับเข้ามารักษาเป็นผู้ป่วยในเป็นการแสดงถึงการไม่ทอดทิ้งผู้ป่วย กล่าวคือผู้ป่วยที่มาคนเดียวด้วยไข้ 39 องศาเซลเซียส ไม่มีญาติติดตาม สุขลักษณะอนามัยไม่ดีนัก รวมถึงติดสุราเรื้อรัง การปล่อยให้กลับไปตามลำพังอาจส่งผลร้ายแก่ผู้ป่วยมากกว่าผลดีPixabay ผู้เขียนจะขอเก็บภาพความประทับใจในการดูแลรักษาผู้ป่วยรายนี้ไว้เพื่อสอนและเตือนใจตนเองในการรักษาผู้ป่วยในอนาคต การพยาบาลบางทีอาจไม่สามารถอิงตามตำราหรือความรู้อย่างเดียวได้แต่ต้องอาศัยศิลปะในการดูแลผู้ป่วยด้วยดังประโยคที่ว่าการรักษาของแพทย์คือศาสตร์และศิลป์รวมถึงค่อนข้างเฉพาะไปในแต่ละบุคคลเป็นเอกลักษณ์ซึ่งผู้อ่านอาจพบว่าการรักษาของแพทย์แต่ละคนอาจแตกต่างหรือคล้ายคลึงกันบ้าง อย่างไรก็ตามผู้เขียนจะจดจำไว้ซึ่งการมององค์รวมและสิ่งแวดล้อมของผู้ป่วยในการรักษาแต่ละเคสเพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยอย่างสูงสุดค่ะ บทความ : Ploynanew (ผู้เขียน)เครดิตภาพหน้าปก : Pixabay