ประเทศอินเดียมีภาษาใช้ถึง 30 ภาษา และยังมีภาษาย่อย ๆ อีกกว่า 2000 กว่าภาษา สาเหตุที่มีภาษาเยอะขนาดนี้เพราะว่า ประเทศอินเดียเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่ ในแต่ละท้องที่มีความห่างไกลกันมากจึงทำให้เกิดกลุ่มชนย่อย ๆ หลายกลุ่มและกลุ่มย่อย ๆ เหล่านี้มีภาษาเป็นของตนเอง อีสิ่งหนึ่งที่มีความสำคัญไม่เป็นรองในด้านของภาษาคืออักษร อักษรในเขตประเทศอินเดียมีหลายแบบที่มีใช้กันอยู่ตามภูมิภาคต่าง ๆ อย่างเช่น อักษรขโรษฐี อักษรสิงหล อักษรปัลลวะ อักษรโอริยา อักษรทมิฬ อักษรมลยาฬัม อักษรเตลุกุ อักษรกันนาดา เป็นต้น แต่อักษรเหล่านี้ไม่ใช่กลางที่ใช้ในประเทศอินเดีย เที่ยบอักษรเทวนาครีกับอักษรไทย และตัวเลข อักษรเทวนาครี เป็นอักษรกลางที่ใช้กันในประเทศอินเดียโดยใช้กับภาษากลางที่ใช้กันอยู่ภายในประเทศคือ ภาษาฮินดี แต่อักษรนี้ยังได้ถูกนำไปใช้ในภาษาอื่น ๆ อีกเช่น ภาษาเนปาลี ภาษาสันสกฤต ภาษาบาลี ภาษาสินธี เป็นต้น อักษรชนิดนี้พัฒนามาจากอักษร "พราหมี" ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 11 ลักษณะของอักษร เป็นอักษรที่มีเส้นอยู่ด้านบนและมีตัวอยู่ด้านล่าง การควบกล้ำจะใช้เป็นอักษรครึ่งตัว ตัวอักษรทั้งหมดมี 33 ตัว มีสระ 18 ตัว มีตัวเลข 1-0 และมีอักษรพิเศษ 1 ตัวคือ ตัวโอมอักษรเทวนาครีในปัจจุบันเรียกว่าอักษรเทวนาครีใหม่ นิยมให้มากที่สุดในการเขียนภาษาฮินดี ซึ่งเป็นภาษากลางของประเทศอินเดีย แม้แต่ภาษาเนปาลีก็ยังต้องใช้อักษรชนิดนี้ แต่ในเขตประเทศเนปาลก็ยังมีการใช้ภาษาฮินดีอยู่อีกมาก สระในอักษรเทวนาครี ในประเทศไทยอักษรเทวนาครีเข้ามามีบทบาทในด้านการเรียนภาษาฮินดี ซึ่งเป็นภาษาหนึ่งที่ขึ้นมามีความสำคัญไม่แพ้ภาษาต่างประเทศอื่น ๆ อย่าง ภาษาอังกฤษ ภาษาจีน ภาษาฟรั่งเศส ฯลฯ อีกบริบทหนึ่งในความจำเป็นที่จะต้องศึกษาอักษรชนิดนี้คือ การเรียนภาษาสันสกฤต นอกจากจะเรียนโดยใช้อักษรไทยแล้ว ในประเทศไทยยังมีการเรียนภาษาสันสกฤตโดยใช้อักษรเทวนาครีอยู่ แต่ในส่วนของภาษาบาลีนั้นจะนิยมเรียนโดยใช้อักษรไทยมากกว่าอักษรเทวนาครี แต่ก็ถือว่ามีบ้างแต่ก็น้อยมาก อักษรเทวนาครีในศาสนาพราหมณ์ ภาษาสันสกฤต ภาพถ่ายโดย พงศธร อิ่มอุดม ผู่เขียนบทความ