แดนอีสานเหนือ ส้มยังไม่หวานพอในถิ่นเสื้อแดง

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่พรรคสีส้มจะเจาะทะลุกำแพงการเมืองในอุดรธานี หลังพ่ายศึกเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด (นายก อบจ.) เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2567 แม้จะส่ง "คณิศร ขุริรัง" ลงสู้ศึก แต่ก็พ่ายให้กับ "ศราวุธ เพชรพนมพร" จากพรรคเพื่อไทยอย่างขาดลอย 

มองย้อนไปเมื่อ 2-3 ปีก่อน พรรคสีส้มเคยสร้างปรากฏการณ์กวาดเก้าอี้ส.ส.ในหลายจังหวัด แต่พอมาถึงสนามท้องถิ่นอย่างอุดรธานี กลับพบว่าไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะในพื้นที่ที่คนเฒ่าคนแก่ยังจดจำประวัติศาสตร์การต่อสู้ของคนเสื้อแดงได้ดี

น่าสนใจว่าก่อนวันเลือกตั้ง มีคนที่ยังไม่ตัดสินใจเลือกใครสูงถึง 47.9% แต่สุดท้ายคะแนนส่วนใหญ่กลับไหลไปให้พรรคเพื่อไทย สะท้อนว่าแม้คนรุ่นใหม่จะชื่นชอบนโยบายของพรรคสีส้ม แต่รากเหง้าความผูกพันของคนอุดรกับพรรคเพื่อไทยยังแน่นแฟ้นเกินกว่าจะสั่นคลอน

"ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ" ในฐานะแกนนำพรรค คงต้องกลับไปทบทวนกลยุทธ์ครั้งใหญ่ว่าจะทำอย่างไรให้ "ส้ม" หวานถูกปากชาวอุดรมากกว่านี้ เพราะการเมืองท้องถิ่นไม่ใช่แค่เรื่องนโยบายหรือภาพลักษณ์ แต่เป็นเรื่องของความสัมพันธ์และความไว้เนื้อเชื่อใจที่สั่งสมมายาวนาน

บทเรียนจากอุดรธานีครั้งนี้ อาจเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้พรรคสีส้มต้องคิดใหม่ ทำใหม่ ในการเข้าหาคนท้องถิ่น โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีรากเหง้าทางการเมืองเก่าแก่ เพราะถ้าจะเติบโตในการเมืองระดับชาติ การเมืองท้องถิ่นก็เป็นฐานรากที่สำคัญไม่แพ้กัน

ภาพ : พรรคประชาชน