สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน กลับมาพบกันอีกแล้วนะคะ กับหัวข้อรีวิวชีวิตปริญญาโท ในตอน "เพราะเรื่องทุน...คือเรื่องใหญ่" ต่อจาก PART I ที่ได้เล่าถึงประสบการ์ในครั้งที่แล้ว ว่าทำไมผู้เขียนถึงตัดสินใจมาเรียนต่อและได้ทุนอะไร สามารถเข้าไปอ่าได้ที่ลิงค์ ข้างล่างเลยค่ะhttps://cities.trueid.net/post/22445 วันนี้นะคะก็เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ด้านการใช้ชีวิตอีกแบบหนึ่งของพี่ๆบัณฑิตเค้าค่ะ ไม่เสียเวลาไปอ่านกันเลยค่าบัณฑิตกับ.....ชีวิตอันหรูหราหมาเห่า !!!!???? ไม่รู้ว่าคนภายนอกเค้ามองว่าพี่บัณฑิตเค้าใช้ชีวิตกันยังไงนะคะ จะหรูหราหมาเห่าจริงหรือเปล่า เค้าใช้ชีวิตกันลำบากหรือสบายแค่ไหนมาค่ะจะเล่าให้ฟัง สำหรับตัวผู้เขียนเองอย่างที่เคยบอกไปค่ะว่า ได้ทุนกิตติบัณฑิต ซึ่งได้รับการยกเว้นค่าเล่าเรียน โดยทั่วไปแล้วทุนที่ให้บัณฑิตก็จะยกเว้นค่าเล่าเรียนกันอยู่แล้วค่ะ แต่ที่ไม่เหมือนกันของแต่ละคนก็คือเงินเดือนที่จะนำมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันค่ะ อย่างทุนที่เราได้ก็จะได้เงินเดือนหนึ่งหมื่นบาท ทำให้เราใช้ชีวิตได้ไม่ลำบากเท่าไร แต่ก็ไม่ถึงกับมีเงินเก็บมากมาย จะว่าไปก็น้อยมากเมื่อเทียบกับคนที่ไปทำงานในสถานประกอบการ แต่บางทุนก็ไม่มีเงินเดือนให้นะคะ แล้วถามว่าบัณฑิตเอาเงินมาจากไหนกัน? บางคนก็อาจจะได้จากอาจารย์ค่ะ เพราะอาจารย์ก็จะเขียนขอทุนเพื่อมาทำวิจัย นักศึกษาก็จะได้เงินในส่วนที่มาช่วยอาจารย์ทำงานค่ะ อีกทางหนึ่งก็คือมาจากการสอนแลบน้องๆ ป.ตรี ถ้าเทอมไหนมีแลบเยอะหน่อยก็ได้เดือนนึงหลายพันบาท แต่ถ้าเทอมไหนแลบไม่เยอะก็ตกเดือนนึงอยู่ที่ 2000-3000 บาท บางคนก็มีมีที่บ้านคอยช่วยเหลือ บางคนก็ออกไปสอนพิเศษค่ะ ภาพโดย Sasin Tipchai จาก Pixabay สำหรับคนที่ได้ทุนหรือเงินเดือนจากงานวิจัยในช่วงที่ได้ทุนอยู่ก็ใช้ชีวิตแบบสบายๆไปค่ะ แต่ถ้าเมื่อไรที่ทุนหมดระยะเวลาแล้วล่ะก็.... แค่นึกก็หนาวเลยใช่มั้ยคะ อย่างตัวผู้เขียนก็เรียนเกินไป 1 เทอมค่ะ ทุนหมดก่อนแต่โชคดีมากที่อาจารย์ที่ปรึกษาพยายามหาโครงการวิจัยจากข้างนอกมาช่วยทำให้เราผ่านวิกฤตช่วงนั้นมาได้ (ขอบพระคุณอาจารย์ที่ปรึกษามากๆค่ะ^^) สำหรับบางคนที่มีที่บ้านช่วยเหลือก็ถือว่าโชคดีไปค่ะ แต่ถ้าคนไหนที่ไม่มีทางบ้านช่วย support (หรือไม่อยากรบกวนทางบ้าน) ก็ค่อนข้างลำบากอยู่พอสมควรค่ะ คราวนี้ก็จะมีเรื่องกดดันเข้ามาเต็มไปหมดเลย ทั้งโดนที่บ้านกดดันให้เรียนให้จบ ไม่มีเงินใช้ วิทยานิพนธ์ก็ไม่เสร็จซักที มองไปเพื่อนๆที่เรียนมาด้วยกันก็จบไปมีหน้าที่การงานที่ดีแล้ว เห็นรุ่นพี่บางคนก็ต้องออกไปทำงานก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียนต่อ หรือบางคนก็ต้องขนข้าวขนของมานอนที่แลบค่ะ เพราะต้องประหยัดค่าหอ อันนี้ยกตัวอย่างมาแค่ส่วนหนึ่งนะคะ เห็นมั้ยคะว่ากว่าพี่บัณฑิตกว่าเค้าจะจบได้ทำงานดีๆ ได้ใส่ชุดครุยสวยๆพี่ๆเค้าผ่านอะไรกันมาบ้าง แต่ที่เล่ามานี้ไม่ได้อยากให้รู้สึกกังวลหรือกลัวว่าการมาเรียนในระดับบัณฑิตศึกษาว่ามันน่ากลัวนะคะ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเราเอง ก็มีบางคนที่เค้าสามารถเรียนจบและใช้ชีวิตแบบไม่ลำบากตลอดการเรียนก็มีค่ะ สุดท้ายแล้วก็อยากจะมองว่านี่คือรสชาติของชีวิตมีทั้งสุข ทั้งทุกข์ปนๆกันไป สาเหตุที่ที่ผู้เขียนอยากจะมาเล่าชีวิตประสบการณ์เมื่อทุนหมดแล้วว่าใช้ชีวิตยังไง ก็เพราะว่า "เรื่องทุนคือเรื่องใหญ่ค่ะ" ไม่ว่ายังไงทุกคนก็ต้องกินต้องใช้ในทุกๆวันจริงมั้ยคะ และมันใหญ่มากจนเป็นเหตุผลที่ทำให้ใครหลายคนอยากจะตัดสินใจลาออกไปก็มีค่ะ ดังนั้นถ้าใครมีโอกาสได้เข้ามาเรียนต้องรีบตั้งใจ มุ่งมั่นเรียนให้จบก่อนที่ทุนจะหมดเลยนะคะ ...สุดท้ายนี้ขอจบ PART นี้ด้วยเพลงฤดูที่แตกต่างของพี่บอย โกสิยพงษ์ ขอมอบให้แก่พี่ๆบัณฑิตทุกคนนะคะ “อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เรา ได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจางหาย ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ” สวัสดีค่ะ ภาพโดย Pete Linforth จาก Pixabay ภาพปกโดย : ผู้ใช้งาน Facebook ชื่อน้อง พี่ๆเรียกน้องน้อง น้องๆเรียกพี่น้อง เพื่อนพ้องเรียกน่องแน่ง (ทั้งนี้ได้ขออุญาตจากเจ้าของภาพแล้ว)