สวัสดีค่ะพบกับญาณาราอีกเช่นเคย วันนี้ญาจะพาทุกคนไปรู้จักกับอาชีพหนึ่งที่ถือว่าเป็นผู้สานต่อฝีมือและงานหัตถกรรมของภาคอีสานเลยก็ว่าได้ค่ะ นั่นก็คืออาชีพการสาน "มวย" เอ๊ะ? แล้วมวยคืออะไรมาเรียนรู้ไปพร้อมกันเลยค่ะ เรื่องมวยเนี่ยอันนี้ยอมรับเลยค่ะว่าญาไม่รู้จักจริง ๆ ถึงกับไปปล่อยไก่ถามคุณแม่โสภา จุลบุตร วิทยากรผู้ให้ความรู้และเป็นชาวบ้านนาเทิงว่าหวดนี่ราคาเท่าไหร่จ้ะ? แล้วคุณแม่โสภา จุลบุตร อายุ 53 ปี ช่างฝีมือทำมวยก็หัวเราะแล้วบอกว่า"หนูอันนี้เขาเรียกมวยลูก ไม่ใช่หวด""อ้าว ? แล้วแตกต่างกันยังไงล่ะจ้ะ" มวย คือการสานไม้ไผ่ขึ้นรูปคล้ายกับหวดที่ใช้นึ่งข้าวค่ะ เพียงแค่ส่วนฐานของมวยและหวดนั้นมีความแตกต่างกัน หวดนึ่งข้าวที่ญาเข้าใจผิดนั้นจะมีลักษะเป็นทรงแหลมลงมา แต่มวยนั้นจะเป็นฐานกว้างทรงกลม นิยมใช้นึ่งผักปลาหรือนึงข้าวเหนียวเหมือนหวดก็ได้นะคะ หมู่บ้านที่ญาได้ไปเก็บข้อมูลคือ บ้านนาเทิง ตำบลนาจิก อำเภอเมือง จังหวัดอำนาจเจริญ การเก็บข้อมูลครั้งนี้ถือว่าง่ายมากค่ะเพราะไม่ว่าจะมองไปบ้านไหนก็เห็นชาวบ้านสานหวด กระติบข้าว และที่ขึ้นชื่อที่สุดก็คือ มวยนึ่ง คุณแม่โสภาวิทยากรผู้ให้ความรู้กับญาเล่าว่าท่านสานมวยตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่บ้านนาเทิงรวม ๆ แล้วก็ 30 ปี โดยมวยนั้นถือเป็นสิ่งที่ทุกคนในหมู่บ้านสามารถสานได้ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ทุกวันที่กลับมาจากโรงเรียนเด็ก ๆ ในหมู่บ้านจะมาช่วยผู้ปกครองของตัวเองสานมวย และเพราะเด็ก ๆ ทุกคนสามารถทำได้อยู่แล้วทางโรงเรียนจึงไม่ได้นำเอาการสานมวยมาเป็นวิชาเสริมในโรงเรียน แต่นำเอามวยมาประยุกต์ใช้ในรายวิชาต่าง ๆ โดยเฉพาะรายวิชานาฏศิลป์ที่ประยุกต์เอามวยมาประดิษฐ์เป็นท่ารำและการแสดง ใช้ในการประกวดและการแสดงในงานสำคัญต่าง ๆ สำหรับญาแล้วมวยไม่ใช่แค่งานฝีมือที่ช่วยสร้างรายได้แก่ครอบครัว แต่เป็นการสานสัมพันธ์ของคนในครอบครัวผ่านการสานมวย เด็ก ๆ ได้รู้จักการทำงาน ความอดทน ทำให้เด็ก ๆ รู้จักคุณค่าของเงินที่ผู้ปกครองหามาได้ และการประยุกต์เอามวยมาใช้ในการเรียนการสอนนั้นเป็นสิ่งที่ญาชื่นชมมาก เพราะเป็นการทำให้เด็ก ๆ ได้เห็นคุณค่าของภูมิปัญญาท้องถิ่น และเป็นแรงบันดาลใจให้เด็ก ๆ พัฒนางานฝีมือชิ้นนี้ให้คงอยู่คู่สังคมตลอดไป ภาพ/เนื้อหา : ญาณารา