ถ้าพูดถึงชมรมสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ผมเชื่อว่าชมรมค่ายอาสาพัฒนา น่าจะเป็นชมรมที่ใครหลายคนรู้จักและอยากจะเข้าชมรมนี้ ผมเองก็เป็นคนนึงที่มีโอกาสเข้าร่วมชมรมค่ายอาสาพัฒนาของมหาวิทยาลัย แน่นอนครับชื่อชมรมมันบ่งบอกอยู่แล้วถึงคำว่าอาสา แต่ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจความหมายของคำว่าอาสากันก่อนว่าหมายถึงอะไร หมายถึง ผู้ที่สมัครใจและอาสาเข้ามาช่วยเหลืองานต่าง ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมโดยไม่มุ่งหวังผลตอบแทนนั่นเอง ทุกคนน่าจะพอเข้าใจความหมายกันบ้างแล้ว เมื่อได้เข้ามาในชมรมนี้แล้วทำให้มีโอกาสออกไปพัฒนาและช่วยเหลือโรงเรียนตามถิ่นทุรกันดาร โดยเฉพาะโรงเรียนที่อยู่บนยอดดอยสูงหรือโรงเรียนที่อยู่ตามชายแดน ซึ่งโรงเรียนเหล่านี้อยู่ห่างไกลความเจริญ บางที่ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ทำให้ขาดแคลนบุคลากรครู อุปกรณ์การเรียน อาหาร รวมถึงสภาพของโรงเรียนที่ค่อนข้างจะชำรุดทรุดโทรมเพราะไม่มีงบประมาณหรือกำลังคนในการที่จะเข้าไปดูแลได้อย่างทั่วถึง ทำให้ได้เห็นถึงความยากลำบากของครูและเด็ก ๆ แต่เมื่อเพวกรามีโอกาสได้เข้าไปช่วยเหลือตามกำลังที่สามารถจะช่วยได้ในตอนนั้น พวกเราชาวค่ายทุกคนก็ลงมือทำกันอย่างเต็มที่เพื่อให้เด็ก ๆ และครูได้รับความสะดวกสบายและมีความสุขมากที่สุดเครดิตภาพจาก เพจครูอาสาบนดอยสูง เมื่อผมเรียนจบระดับปริญญาโทต้องขอบอกไว้ก่อนว่าไม่ได้คิดไว้ก่อนเลยว่าจะประกอบอาชีพครู จึงเลือกเรียนสายบริหารธุรกิจแต่ด้วยวาสนาและโอกาสก็ว่าได้ทำให้ผมได้เป็นอาจารย์สอนในระดับมหาวิทยาลัยเป็นเวลานานถึง 7 ปี และระดับอาชีวศึกษาอีก 3 ปี ทำให้ผมซาบซึ้งและเข้าถึงจิตวิญาณของความเป็นครูที่พร้อมจะถ่ายทอดความรู้ให้กับลูกศิษย์ ไม่ว่าจะอยู่ในระดับไหนก็ตาม เด็ก ๆ ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นคนที่เราอยากเห็นความสุขและความสำเร็จของพวกเขาเครดิตภาพจาก เพจครูอาสาบนดอยสูง ตลอดระยะเวลา 10 ปี ที่ผมได้ทำหน้าที่ครู อาจารย์ นั้น มันทำให้ผมได้เรียนรู้ถึงเรื่องราวสิ่งใหม่ ๆ ประสบการณ์ใหม่ ๆ จากตัวบุคคลและสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเรา ทำให้มุมมองของผมกว้างไกลมากขึ้น รวมถึงวิชาความรู้และประสบการณ์ที่ผมได้สะสมมานั้น จนมาถึงวันนี้ทำให้ผมได้ค้นพบว่าบางครั้งเราควรต้องเดินออกจากกรอบแล้วมาทำตามความฝันและความตั้งใจของตัวเองบ้างแต่ผมก็ยังไม่ละทิ้งหน้าที่และจิตวิญญาณของความเป็นครูที่อยู่ในตัวผมอย่างแน่นอนเครดิตภาพจาก เพจครูอาสาบนดอยสูง วันนี้ผมได้ตัดสินใจลาออกจากอาชีพครู เพื่อมาเดินตามความฝันและความตั้งใจของตัวเองที่อยากจะลงมือทำให้สำเร็จ ความฝันแรกของผมคือการประกอบธุรกิจส่วนตัวมีกิจการเล็ก ๆ ที่เป็นของตัวเอง ไม่ต้องใหญ่โตอะไรมากมายพอที่จะหาเงินเลี้ยงตัวเองได้อยู่แบบพอเพียง โดยอาศัยวิชาความรู้จากการเรียนและการเป็นครูการตลาดมาใช้ในการดำเนินธุรกิจและปัจจุบันผมก็สามารถทำได้ดังที่ตั้งใจไว้สำเร็จ ส่วนความฝันอย่างที่สองคือการเป็นครูอาสาตามถิ่นทุรกันดาร ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาผมได้ติดตามข้อมูลข่าวสารของเพจที่ชื่อว่า “ครูอาสาบนดอยสูง” เพจนี้เป็นกลุ่มของคนที่มีจิตอาสาร่วมกันจัดกิจกรรมพัฒนาและมอบความรู้ แบ่งปันประสบการณ์และความสุขให้กับเด็ก ๆ ในโรงเรียนตามถิ่นทุรกันดาร โดยเป็นการจัดกิจกรรมอาสาแบบระยะสั้น มีการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปตามโรงเรียนต่าง ๆ ผมได้เห็นการทำงาน ได้เห็นการอยู่ร่วมกันระหว่างครูกับเด็ก ได้เห็นความมีน้ำใจของครูอาสาทุก ๆ ตน ได้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข และนี่เองคือสิ่งที่ทำให้ผมอยากเข้าไปมีส่วนร่วมในการแบ่งปันความรู้ ความสุขในการทำกิจกรรมนี้ร่วมกับทุกคนเครดิตภาพจาก เพจครูอาสาบนดอยสูง เมื่อตนพร้อม ความรู้พร้อม ประสบการณ์พร้อม เวลาพร้อม ผมจึงได้มีโอกาสได้ไปเข้าร่วมกิจกรรมค่ายอาสาโครงการหนึ่ง ซึ่งโครงการนี้ก็เป็นค่ายแห่งการเรียนรู้และพัฒนาโรงเรียนที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร สำหรับการเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ผมได้มีโอกาสแบ่งปันความรู้ทั้งด้านวิชาการ ประสบการณ์และสันทนาการให้กับเด็ก ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้มันเป็นสิ่งที่เด็ก ๆ จะต้องเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กัน เพื่อให้พวกเขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อต้องอยู่นวมกันในสังคมที่ใหญ่ขึ้น นอกจากนี้ยังช่วยในเรื่องของการพัฒนาปรับปรุงซ่อมแซมอาคารเรียน ห้องน้ำ โรงอาหารรวมถึงสนามเด็กเล่นให้มีสภาพที่สมบูรณ์ที่สุดเพื่อเป็นการสร้างบรรยากาศในโรงเรียนให้กับเด็ก ๆ ผมสามารถสัมผัสถึงความรู้สึกของพวกเขาได้ตั้งแต่วันที่พวกเขาเจอกับเราเป็นครั้งแรก ทั้งแววตาและสีหน้าของพวกเขาบ่งบอกถึงความสุขที่พวกเขามี และนี่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของประสบการณ์ที่ผมได้ไปเป็นครูอาสา เครดิตภาพประกอบจาก ผู้เขียน เครดิตภาพประกอบจาก ผู้เขียนเครดิตภาพประกอบจาก ผู้เขียนเครดิตภาพประกอบจาก ผู้เขียน และในวันนี้ผมก็พร้อมที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของคำว่า “ครูอาสาบนดอยสูง” อย่างเต็มตัวเพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ และนำความรู้ ประสบการณ์ที่ตัวเองมีไปถ่ายทอดและแบ่งปันให้กับเด็ก ๆ ทุกคน ให้พวกเขาได้รับความสุขและสิ่งดี ๆ เท่าที่ผมจะสามารถทุ่มเทแรงกายแรงใจให้ได้อย่างเต็มที่ ผมเชื่อว่าคนเราถ้าทำด้วยใจต่อให้ยากลำบากแค่ไหน ถ้าคนที่เราทำให้แล้วเขามีความสุข ตัวเราเองก็จะมีความสุขเช่นเดียวกัน ข้อความการขออนุญาตใช้ภาพประกอบจากเพจ ครูอาสาบนดอยสูง