📖ผมปัญญาอ่อน📖🖋ผู้แต่ง: หวัง ซู เฟิน🖋✒ผู้แปล: หวัง เผิง✒📚สำนักพิมพ์: วารา📚ขอบคุณรูปภาพจาก Pixabay เรื่องราวของเด็กชายผู้มีความบกพร่องทางสติปัญญาที่ยังพอพึ่งพาตัวเองได้ เขามีพัฒนาการด้านการเรียนรู้ที่ช้ากว่าเด็กปกติทั่วไป เราเรียกเด็กเหล่านี้อย่างสุภาพว่า “เด็กพิเศษ” เขาอ่านไม่ค่อยออก เขียนไม่ค่อยได้ สื่สอสารความต้องการไม่ค่อยเป็น ทำให้โดนเด็กคนอื่นกลั่นแกล้งรังแกและถูกเรียกว่า “ไอ้คนปัญญาอ่อน” ถูกหัวเราะเยาะ ซึ่งเขาเองก็หัวเราะตาม เพราะไม่เข้าใจความหมายนั้น เขาโดนแม่กับครูเรียกว่า “ไอ้โง่” โดนน้องสาวทำตัวรังเกียจแบบที่ว่าอย่าให้ใครรู้ว่าเขาคือพี่ชาย เขาต้องเรียนร่วมกับเด็กคนอื่นที่สติปัญญาดี ใช้แผนการเรียนปกติทั่วไป ทำให้เขาเรียนตามคนอื่นไม่ทัน แต่ครูและโรงเรียนก็ละเลยเขา มองว่าเขาไร้ความสามารถ เป็นตัวถ่วงชั้นเรียน เขาได้รับมอบหมายหน้าที่ให้ตักน้ำให้ครูและเพื่อนๆกับเทขยะ ซึ่งเขาเองก็ชอบทำหน้าที่นี้ ในขณะที่เขาโดนคนในชั้นเรียนรังแก มีเด็กอยู่สองคนที่เห็นเขาเป็นเพื่อน คนแรกคือเด็กชาย “ขาเป๋” ที่คอยออกตัวปกป้องเขา อีกคนคือเด็กหญิงที่เป็นหัวหน้าห้อง ที่คอยบอกคอยสอนในสิ่งที่ถูกที่ควร แม้เขาจะโดนกลั่นแกล้ง โดนดุด่าว่าโง่ โดนโรงเรียนมองข้าม แต่เขาก็ชอบที่จะไปโรงเรียนขอบคุณรูปภาพจาก Porapak Apichodilok เรื่องดำเนินด้วยตัวละครเด็กชายปัญญาอ่อนที่เล่าเรื่องราวที่เขาไปพบเจอมาและบอกเล่าความรู้สึกนึกคิดของเขา ทำให้เราเข้าใจมุมมองที่เขามีต่อโลก ซึ่งมันช่างไร้เดียงสาและไม่คิดอะไรซับซ้อน ไม่คิดเยอะแยะจนตัวเองต้องทุกข์ แต่เขาก็คือมนุษย์คนหนึ่งที่มีหัวใจ มีความรู้สึก โกรธได้ ร้องไห้เป็น มีความรักมอบให้เพื่อนและครอบครัวที่เขารัก มีน้ำใจกับคนรอบข้างกระทั่งคนที่ชอบรังแกเขา เขามีความน่ารักในแบบที่ว่าเด็กสติปัญญาปกติบางคนไม่มีขอบคุณรูปภาพจาก Jarosław Miś มีอยู่สองตอนที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่านี่เป็นความน่ารักในแบบของเขา ตอนแรกคือตอนที่กำลังเดินไปโรงเรียนกับน้องสาว น้องสาวบอกว่า “พี่อย่ามาเดินใกล้หนูนะ หนูไม่อยากให้ใครรู้ว่าหนูมีพี่ชายแบบพี่” เขาก็เลยเดินตามหลังอยู่ห่างๆ จนเมื่อเกิดเหตุการณ์น้องสาวเดินสะดุดหกล้มลงไปร้องไห้กับพื้น เขาอยากเข้าไปช่วย แต่เขาก็ทำได้แค่หลบคนที่มามุงดูแล้วยืนมองอยู่ห่างๆ เพราะเขากลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเขาเป็นพี่ชาย (เด็กพิเศษจะไม่คิดอะไรซับซ้อน สั่งอะไร เขาก็จะทำอย่างนั้น) จนกลับถึงบ้าน น้องสาวก็ถามว่า “ทำไมพี่ไม่มาช่วยหนู พี่เป็นพี่ชายก็ต้องดูแลน้องสิ” เขาก็เลยคิดในใจว่า “ถ้าน้องล้มเมื่อไร เราจะได้เป็นพี่ชาย” ซึ่งเขาก็ไม่เคยน้อยใจที่น้องสาวปฏิบัติตัวแบบนั้นกับเขา อีกตอนคือตอนที่มีการสอบวิชาพละ โดยต้องวิ่งรอบสนามหนึ่งรอบแข่งกับเวลา เขาได้วิ่งพร้อมเพื่อนขาเป๋ เขาเป็นคนวิ่งเร็ว แต่เขาเลือกที่จะวิ่งช้าๆไปพร้อมๆกับเพื่อนขาเป๋ จนเพื่อนขาเป๋บอกว่าวิ่งไปเลยเร็วๆ เขาเลยวิ่งสองรอบ ครูถามว่าวิ่งสองรอบทำไม เขาตอบว่า “วิ่งเผื่อขาเป๋” มีคำพูดหนึ่งของเพื่อนขาเป๋พูดว่า “เพราะนายไม่เข้าใจ นายถึงมีความสุข” และนี่คือความในใจของเขาที่มีต่อโลก “จงอย่าหัวเราะเยาะฉัน เพียงเพราะฉันฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ได้โปรดช่วยฉันหน่อย ให้ฉันได้รู้จักตัวหนังสืออีกสักสองสามตัว หรือสอนให้ฉันมีความสามารถอีกสักสองสามอย่าง คนฉลาดอย่างพวกคุณย่อมรู้ว่าควรจะปฏิบัติตัวกับคนอย่างฉันอย่างไร”ขอบคุณรูปภาพจาก Sharon McCutcheon หนังสือเรื่อง “ผมปัญญาอ่อน” คือวรรณกรรมเยาวชนที่จะทำให้เราเข้าใจหัวอกเด็กพิเศษ เพื่อที่จะได้ปฏิบัติตัวกับพวกเขาอย่างมีมนุษยธรรม อยากเป็นอีกหนึ่งเสียงที่จะทำให้โลกเข้าใจหัวอกเด็กพิเศษเหล่านี้ขอบคุณรูปภาพจาก Daria Shevtsova #ตะวันซันชายน์อ่าน#ReadWithTawanSunshine