คนอีสานจากดินแดนที่ราบสูง ความแห้งแล้ง แต่ไม่แล้งน้ำใจ เหมือนเพลงพี่ก้อง ห้วยไร่ ร้องไว้ท่อนหนึ่งว่า “เกิดเป็นคนอีสาน เกิดเป็นคนอีสาน มีบูญมีงานและก็มีหมอลำ มีลาบ มีก้อย ซอยจุ๊ซอยจำ ยังจดยังจำวิถีบ้านเฮา” เพลงโอ้ละน้อ เนื้อร้องบอกวิถีคนอีสานได้ถูกต้องเลยค่ะ คนอีสานมีจิตใจงาม ชอบช่วยเหลือ ถ้าถูกใจทำให้ฟรียังได้เลยค่ะ ตามแบบฉบับของคนอีสานคือกินง่ายอยู่ง่าย อาหารไม่ต้องเลิศหรู เป็นอาหารพื้นบ้านแต่รสชาตินัว ๆ มีข้าวเหนียวปั้นกลม ๆ แน่นแล้วจิ้มแจ่ว ป่น ลาบ ก้อย หรือแกงอ่อม มันฟินมากเลยกินจนลืมคำว่าอ้วนไปเลยค่ะ อีกทั้งยังมีวัฒนธรรมที่สืบสานกันมาสมัยปู่ย่าตาทวด มีมาแต่สมัยโบราณที่รักษาไว้จากรุ่นสู่รุ่น เช่น ตักบาตรข้าวเหนียว ตอนเช้าพระจะออกเดินบิณฑบาต บรรดาปู่ ย่า ตา ยายหรือวัยหนุ่มสาว ก็ออกมานั่งรอใส่บาตรพระ จะถือกระติ๊บข้าวเหนียวคนละติ๊บมารอเวลาใส่บาตรแม่จะบอกเสมอให้ถอดรองเท้าก่อนใส่และให้นั่งลงแล้วเวลาล้วงข้าวเหนียวให้ทำเท่าไข่ไก่ เราก็กะไม่ถูกเล็กบ้างใหญ่บ้าง เป็นเอกลักษณ์ที่ตราตรึงในใจมาถึงทุกวันนี้ ภาพถ่ายโดย ผู้เขียนคนอีสานเวลารับประทานอาหารจะล้อมวงรับประทานกันเป็นครอบครัวมีอาหารง่าย ๆ แต่ทุกมื้อต้องมีแจ่วปลาร้า หรือ น้ำพริกอะไรก็ได้และต้องมีผักบ้าน ๆ ตามริมรั้วมีอาหารก็จะมาแบ่งปันกันเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้กัน เป็นวิถีชีวิตไม่หรูแต่มีความสุข ทำแบบนี้กันมาตั้งแต่ผู้เขียนเด็กจนโตก็จะเห็นภาพนี้ตลอด เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กก็ไม่เข้าใจชีวิตแบบนี้เท่าไหร่ แต่พอเราโตยิ่งโตยิ่งยากมีแต่ความวุ่นวาย และกลับโหยหาความเรียบง่ายสงบ เวลากลับบ้านเกิดทีไรมีความสุขทุกครั้ง และมีอีกสิ่งหนึ่งที่ถือปฏิบัติกันมาตลอดเมื่อถึงเวลาสงกรานต์ทุกวันที่ 14 เมษายน ซึ่งตรงกับวันครอบครัว แต่ละครอบครัวจะเอากระดูกบรรพบุรุษผู้ล่วงลับไปแล้ว มาทำพิธีชาวอีสานเราเรียกว่า “สรงดูก” คือเอากระดูกที่อยู่ในอัตฐิมาล้างทำความสะอาด และจะมีพระมาสวดให้ เราจะทำแบบนี้ทุกปีของช่วงวันสงกรานต์ พอเสร็จพิธีทางสงฆ์แล้ว ลูกหลานก็จะอาบน้ำให้กับคนแก่ ภาพถ่ายโดย ผู้เขียนโดยการสรงน้ำไปที่มือ หรือที่เราคุ้นหูก็พิธีรดน้ำดำหัวเพื่อคนพรให้อยู่เย็นเป็นสุข และผู้เฒ่าผู้แก่จะผูกข้อมือให้ด้วยด้ายสายสิญจ์พร้อมกับคำอวยพรที่ฟังทีไรน้ำตาไหลทุกที “ความเจ็บอย่ามาใกล้ ความไข้อย่าให้มี” “ขอให้ได้ชู้พุฮู้ ได้คู่พุงาม” “ขอให้เจริญ ๆในหน้าที่การงาน” เป็นคำอวยพรที่จำไม่เคยลืมฟังทีไรยิ้มทุกทีและแอบมีน้ำตาเล็ดเล็กน้อย ผู้เขียนเป็นคน sensitive แต่เสียดายในปีนี้เราไม่มีวันสงกรานต์เพราะสถานการณ์โควิด-19ยังไม่ปลอดภัย แต่ถึงอย่างไรวัฒธรรม ขนบธรรมเนียมอันดีงามของชาวอีสานไม่เลือนหายไปอย่างแน่นอนค่ะ ไว้ให้เพื่อน ๆ ไปรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ปีหน้านะคะ สำหรับปีนี้หยุดเดินทางอยู่บ้านเพื่อชาติ เพื่อหมอ เพื่อตัวเราด้วยค่ะ สำหรับวันนี้ผู้เขียนขอตัวก่อนนะคะ มีเรื่องราวดีจะมาเล่าให้เพื่อนฟังใหม่นะคะ ภาพถ่ายโดย ผู้เขียนเรื่องโดย ผู้เขียน นามปากกา สาวภูธร