เมื่อถูกบังคับไปค่ายหมอ แล้วแผ่นโน้ตนั้นเป็นของใครกัน?“ONCE ค่ายหมอกับแผ่นโน้ตปริศนา”ครั้งหนึ่งเมื่อฉันถูกอาจารย์บังคบให้สมัครสอบค่ายหมอ ไม่ว่าฉันจะพยายามปฏิเสธขนาดไหน ฉันก็ไม่สามารถให้เหตุผลกับอาจารย์ที่ปรึกษาของฉันอยู่ดี จนสุดท้าย...ฉันได้มาเป็น 1 ใน 3 คนของโรงเรียนที่ติดค่ายหมอในครั้งนี้ 'ค่ายบ่มเพาะแพทย์' ณ มหาวทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานีมันไม่ใช่นิสัยฉันที่จะต้องอยู่ร่วมกับผู้คนมากมาย ผู้คนที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน แล้วต้องมาอาศัย ใช้ชีวิตในห้องเดียวกันตั้ง 4 คน ใช้ห้องน้ำรวม มันไม่ใช่ความสุขในแบบของฉันเลย วันแรกของการเรียกรวมตัวเด็กค่ายหมอ กว่า 60 คนมารวมตัวกัน สันทนาการกับเพื่อนๆ พี่ๆ มากกว่า 70 คน ฉันเป็นคนระเบียบจัด วินัยสูง...แน่นอนว่าฉันไม่สาย แต่...กลับมีเพื่อนคนหนึ่งที่พลาดท่ามาสาย ทั้งๆ ที่พี่ๆ เพิ่งเรียกรวมตัวครั้งแรก เพียงเพราะมัวแต่เล่นบาสกับเพื่อน จนลืมเวลานัดรวมตัว ‘นี่แน่ใจหรอ ว่าจะเป็นหมอที่ดีได้? แค่นัดรวมตัววันแรกก็สายแล้ว’ เพื่อนคนนั้นจึงถูกลงโทษสถานเบา โดยการให้ยืนแนะนำตัวคนเดียวต่อหน้าทุกคนบนเวที เพื่อนคนนั้นชื่อโอเค...ใช่ เพื่อนชื่อโอเค เป็นผู้ชายหน้าตาดี ถ้าให้ตัดสินจากภายนอก ดูยังไงเพื่อนคนนี้ก็เหมาะที่จะเป็นหมอมาก ฉัน...ในฐานะคนที่ไม่เข้ากับใครได้เลยในตอนนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะนั่งจ้องเพื่อนคนนี้ที่ยืนขำบนเวทีในชุดนักบาสเต็มยศ ดวงตาใต้กรอบแว่นหนาที่เป็นรูปสระอิ พร้อมเหงื่อท่วมตัว...ฉัน ตก หลุม ไอ้ เพื่อน หมอ นัก บาส คนนี้ แล้ว หรอ? คืนถัดมา พี่ๆ นัดรอบที่ 2 เพื่อทำการจับฉลากเป็นบัดดี้บัดเดอร์ และฉันก็ยังคงเฉยๆ กับทุกเหตุการณ์ ทุกสถานการณ์ที่เกิดขึ้น คนที่จับได้รหัสฉัน เป็นเพื่อผู้หญิงที่อยู่ห้องข้างๆ ฉัน เธอน่ารักดี ฉันดีใจนะที่ได้เธอคนนั้น ไม่อึดอัดและไม่ฝืนใจที่จะเทคกัน สิ่งที่เพื่อนเขาอยากให้เราเทคคือ แค่ทักทายกันทุกวัน ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม จะทักทายตรงๆ หรือทักทายผ่านโน้ตก็ได้ ส่วนรหัสที่ฉันได้คือ ‘S O D U K O’ หรืออะไรสักอย่าง ฉันก็ไม่รู้ว่าอะไร? ฉันไม่ได้สนใจอะไรหรอก และสิ่งที่ฉันอยากให้เจ้าของรหัสเทคฉันคือ แค่เขียนโน้ตให้ทุกวันก็พอ กฎของเกมนี้คือ ในวันสุดท้าย ใครหาคนที่เทคตัวเองไม่ได้ จะต้องถูกลงโทษ และคนที่พลาดท่าทำให้คนที่ตัวเองเทคอยู่รู้ตัว จะถูกลงโทษเช่นกัน ฉันไม่ค่อยสนใจหรอก ไม่มีอะไรสนุกสักอย่างสำหรับฉัน... ทุกเช้าที่ฉันเข้าเข้าห้องติว จะมีแผ่นโน้ตเล็กๆ ที่ถูกเขียนถึงฉันทุกวัน ไม่มีวันไหนเลย ที่ไม่มีมัน จนฉันเองเริ่มรู้สึกดีกับโน้ตแผ่นเล็กๆ นี้ขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ยิ้มให้กับมันทุกวัน กลับกลายเป็นว่า ทุกวันที่ฉันฝืนอยู่ในค่ายหมอให้ครบ 1 เดือนนี้ ก็มีแต่เจ้าแผ่นโน้ตเล็กๆ นี้แหละ คือกำลังใจของฉัน ฉันรู้สึกได้ว่า แผ่นโน้ตเล็กๆ นี้ แอบสังเกตการณ์ฉันอยู่ใกล้ๆ ทุกวัน ตัวหนังสือในแผ่นโน้ต จะรู้เรื่องฉันเป็นอย่างดี เมื่อฉันเผลอทำหน้าเครียดในวันนี้ เช้าวันถัดมา ข้อความในแผ่นโน้ตนั้น ก็จะถูกเขียนให้กำลังใจฉัน ใจหนึ่งฉันก็เริ่มอยากรู้นะ ว่าเจ้าของแผ่นโน้ตนี้เป็นใคร? แต่อีกใจหนึ่งก็...ไม่รู้จะดีกว่านะ เพราะสุดท้ายก็จะถูกเฉลยในวันสุดท้ายอยู่ดี บทลงโทษคงไม่ได้หนักอะไรหรอก ก็แค่เกม... แต่ฉันก็รู้สึกดีกับแผ่นโน้ตแผ่นนี้จริงๆ นะ...และคืนสุดท้ายของค่ายหมอ 1 เดือน ก็มาถึง... เฉลยเกมบัดดี้บัดเดอร์...เจ้าของแผ่นโน้ตเล็กๆ แผ่นนั้นคือ..."OK" เพื่อนที่มารายงานตัวสายวันแรกนั่นเอง...เขาคือเจ้าของรหัส...SUDOKU การ์ตูนนักบาส... นี่ตกลงคนที่ฉันแอบตกหลุม เป็นคนเดียวกันกับคนที่คอยเทคและเขียนแผ่นโน๊ตมาให้ฉันทุกวัน?**ปล. หนูเผยเจ้าของแผ่นโน๊ตไว้แล้วนะคะในบรรทัดก่อนสุดท้าย เพื่อนเขาชื่อว่า "OK" ค่ะ เพื่อนชื่อ "โอเค" สรุปก็คือ...คนที่เจ้าของบทความแอบชอบตั้งแต่วันแรก คือคนเดียวกันที่คอยเขียนแผ่นโน๊ตมาเทคค่ะ เขาคือบัดเดอร์เจ้าของเรื่องค่ะ ^^