พรก. หากลบ ‘จุด’ ออกจะกลายเป็น “พรก” ที่หมายถึง “กะลา” ในภาษาใต้ หลายคนอาจบอกว่า เออก็ใช่นี่ พรก.ฉุกเฉิน เมื่อประกาศออกมาแล้ว ให้อยู่แต่ในบ้านห้ามไปไหน ร้านรวงปิดหมด ไม่ต่างอะไรกับกะลาครอบ แท้จริงแล้วหากเราไม่ทำความเข้าใจกับ พรก.ฉุกเฉิน ที่ออกมาเพื่อรับมือโควิด-19 หรือไพล่ไปมองเพียงว่าจะรัฐประหารเงียบหรือไม่ นั่นแหละจะกลายเป็นกะลาครอบ เพราะสิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือการฝ่าวิกฤติโควิด-19 ไปด้วยกัน ฉะนั้นมาทำความรู้จักกับ พรก.ฉุกเฉิน รับมือโควิด-19 กันเถอะ พรก.ฉุกเฉิน รับมือโควิด-19 เมื่อพูดถึง พรก.ฉุกเฉิน หลายคนอาจวิตก บางท่านคิดถึงพื้นที่ชายแดนใต้ บางท่านกลัวจะออกจากบ้านไม่ได้ จริง ๆ อำนาจของ พรก. ฉุกเฉินสั่งไม่ให้ออกจากบ้านในบางช่วงเวลาได้เช่นกัน แต่สำหรับการประกาศใช้รับมือโควิด-19 แล้ว ไม่ได้ห้าม บางท่านกังวลอีก พรก.ฉุกเฉิน เหมือนเคอร์ฟิวไหม ก็ไม่เหมือนซะทีเดียว เพราะถ้าให้เทียบ พรก.ฉุกเฉินคล้ายขั้น 1 ส่วนเคอร์ฟิวขั้นที่สูงกว่า และห้ามออกจากเคหะสถานตามช่วงเวลาชัดเจน ส่วนมากที่ประกาศก็เกี่ยวกับการเมือง การรัฐประหาร แม้ พรก.ฉุกเฉิน โควิด-19 จะขยับไปสู่เคอร์ฟิวได้ แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลยครับ คิดเพียงว่า เราต่างกังวลผีน้อยเกาหลี กลัวเขาจะเดินทางไปแพร่เชื้อ อีกทั้งมีตัวอย่างผู้ติดเชื้อหลายคนซึ่งไม่เกี่ยวกับผีน้อยไม่ยอมกักตัวกลับไปเที่ยวที่ต่าง ๆ ทำให้คนอื่น ๆ ติดเชื้อโควิด-19 ไปด้วย ผลกระทบนี้มาจากที่รัฐบาลขอแค่ความร่วมมือ เมื่อไม่ให้ความร่วมมือก็ต้องบังคับ ตาม พรก.ฉุกเฉิน เป็นธรรมดา โดยปิดห้างสรรพสินค้า โรงหนัง แหล่งสถานบันเทิง แต่... แต่ไม่ปิดตลาด และโซนอาหารในห้างฯ ตลอดจนร้านอาหาร เรายังคงสั่งได้ แต่ห้ามนั่งกินที่ร้านเท่านั้น เรายังคงออกจากบ้านได้ทุกวัน ทุกความต้องการ เพียงแต่ให้ระวังตัว เพราะโควิด-19 ไม่ใช่พนักงานประจำ ที่จะมีเวลาพักผ่อน มันพร้อมขย้ำปอดตลอด 24 ชั่วโมง จะห้ามออกจากบ้านต้องห้ามทั้งวันทั้งคืน มาใช้ พรก.ฉุกเฉิน ห้ามเฉพาะกลางคืน ก็ใช่เรื่อง แต่ห้ามชุมนุม ห้ามเข้าสถานบันเทิง ช่วยได้ เมื่อไม่มีที่ไป คนเราก็อยู่บ้าน (นี่คิดแบบบวก ๆ ก่อนนะครับ เพื่อให้รอดจากวิกฤติโควิด-19) บรรยากาศรอบบ้านผู้เขียน อ.ไทรน้อย จ.นนทบุรี ตามปกติผมต้องเดินทาง ทำงานทั้งพื้นที่ชายแดนใต้ ที่มี พรก.ฉุกเฉินครอบ นั่นแหละดึกดื่นค้ำคืนก็ยังออกไปนั่งสังสรรค์ได้ แต่รอบนี้ติดอยู่บ้าน อ.ไทรน้อย จ.นนทบุรี งดเดินทางต่างจังหวัดชั่วคราว พบว่าหลังจากประกาศ พรก.ฉุกเฉิน รับมือโควิด-19 แล้ว ร้านอาหารเงียบไปพอสมควร แต่รถบนถนน โดยเฉพาะรถบรรทุก ปกติ ย่านบ้านผม ตั้งอยู่ริมถนนบางกรวย-ไทรน้อย เชื่อมติด อ.บางเลน นครปฐม เป็นเส้นที่รถบรรทุกสัญจรตลอด เพราะ พรก.ฉุกเฉิน ไม่ได้ห้ามส่งสินค้า ถนนเส้นนี้จึงไม่ขาดรถบรรทุก แต่ร้านอาหารนั้น ลูกค้าเงียบถนัดตา ป้าร้านผัดไทย ที่ขับรถผ่านเมื่อไหร่ลูกค้าแน่นร้านทุกที ยังบ่นให้ฟังว่า “เงียบมากลูกเอ้ย แต่ทำไงได้ ต้องทำมาหากิน” ทุกร้านอาหาร เปิดร้านได้ แต่ห้ามลูกค้านั่งร้าน ใส่ห่อ ใส่ถุงกลับบ้านเท่านั้น ที่เล่ามาเมื่อครู่ เป็นบรรยากาศกลางวัน ส่วนเมื่อตกเย็น ดีพาร์ทเม้นต์สโตว์เงียบมาก เนื่องจากส่วนข้าวของเครื่องใช้ปิด มีแน่นก็แค่โซนอาหาร ก่อนเข้าพื้นที่ก็ต้องวัดไข้ ล้างมืออย่างเข้มงวด ส่วนตลาดนัด ผู้คนใช้จ่ายซื้อกับข้าวปกติ โดยรวมแล้วย่าน อ.ไทรน้อย ผู้คนยังใช้ชีวิตปกติ แต่ไม่นั่งร้านอาหาร ซื้อใส่ถุง สั่งกลับบ้าน ทางด้านตลาดนัดยังต้อนรับผู้คนปกติ พรก.ฉุกเฉิน เผิน ๆ อาจรุนแรงแต่นั่นแหละเพื่อรับมือโควิด-19 ที่มีบทเรียนแล้วว่า น้อยคนจะใช้สามัญสำนึก จึงต้องใช้กฏหมายมาบังคับ หากมองว่าบังคับสำหรับปรับสามัญสำนึก เพื่อเราจะฝ่าวิกฤติไปด้วยกันก็จะไม่ยุ่งยากอะไรขนาดนั้น มองตามชื่อครับ ฉุกเฉิน โควิด-19 นี่ละฉุกเฉิน ภาพโดยผู้เขียน