พรหมลิขิตการพบเจอกับใครคนหนึ่ง ที่รู้สึกถูกใจ ถูกชะตา รู้สึกเป็นความชอบ ความรัก หรือจะด้วยอะไรก็ตาม การพบเจอกันครั้งแรกมันคือ "พรหมลิขิต" เราอาจจะรู้สึกต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อที่เราจะได้เริ่มต้นความสัมพันธ์กับคนๆนั้น ทั้งการพูดคุย พยายามหาช่องทางการพูดคุย สื่อสารกันกับเขา ทำให้เขารู้ว่าเรารู้สึกอย่างไรกับเขา รู้สึกว่าต้องมีเราอยู่ในชีวิต ให้มีตัวตนในชีวิตเขา เรามักจะทำอะไรบางอย่างที่เขาชอบ ทำให้เขาประทับใจ จนบางครั้งเราอาจจะต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไป แต่ไม่เป็นไร เพื่อเขาแล้ว เราทำได้ความผูกพันเมื่อเราได้คุยกัน ได้พบเจอกันมาสักระยะหนึ่ง มันนานพอที่จะทำให้เราและเขาเกิดความรู้สึกดีต่อกันมากขึ้น จนมีการพัฒนาความสัมพันธ์ จากเพื่อนเป็นแฟน หลังจากนี้เราเริ่มพบเจอกัน ได้ใช้ชีวิตร่วมกันบ่อยขึ้น จนบางครั้งก็รู้สึกขาดกัน ห่างกันไม่ได้ ถึงจะมีการทะเลาะกัน ในเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เราพยายามปรับตัวเข้าหากัน ให้อภัยซึ่งกันและกัน ยอมกันบ้าง ที่ทำไปอาจจะไม่ใช่ความรัก แต่มันคือ "ความผูกพัน"คำสัญญาการใช้ชีวิตร่วมกันของคนสองคนนานขึ้น นานจนเกิดความคิดในหัวว่า เราจะอยู่ด้วยกันไปได้นานสักแค่ไหน เหมือนเริ่มรู้สึกเฉยชา ไม่ได้รักกันเหมือนช่วงแรกๆ เหมือนจะอยู่ในจุดอิ่มตัวของความสัมพันธ์ เมื่อรู้สึกเช่นนี้ เราทั้งสองคนจึงได้ให้ "คำสัญญา" ว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เขาจะรักเราเพียงคนเดียว จะทำทุกอย่างให้เหมือนที่เคยทำในช่วงแรกๆ จนทำให้เราต่างก็มีความเชื่อใจ ไว้ใจกัน ไม่ว่าจะเกิดอุปสรรรคอะไรก็ตาม เราจะจับมือก้าวผ่านไปด้วยกัน แล้วก็ได้แต่หวังว่าเราจะรักษาความสัมพันธ์นี้ให้ดีที่สุดการจากลามีคนหนึ่งคนใดรู้สึกเหนื่อยและท้อแท้ในความสัมพันธ์ รู้สึกเบื่อ รู้สึกจำเจกับอะไรบางอย่าง จนอยากหาสิ่งใหม่ๆ คนใหม่ๆ เพราะการพบเจอกับสิ่งใหม่ๆมักตื่นเต้น เร้าใจอยู่เสมอ เราต่างคนเริ่มถอยห่างออกจากกัน ในบางครั้งไม่มีการติดต่อกัน ซึ่งมันออกมาจากปากเขาว่าเขาไม่ว่าง ไม่ได้มีโอกาสพบเจอกันมากเท่าที่ควร ละเลยในคำสัญญาที่ให้ไว้ เราต่างทะเลาะกันหนักมาก พยายามถามไถ่ว่าเขายังรักเราอยู่ไหม เขาพยายามปลอบประโลมโดยที่ไม่ได้พูดคำว่ารัก แต่เราก็สบายใจขึ้น ไว้ใจ เชื่อใจเขามากขึ้น ไม่ถามจู้จี้จุกจิก หรือแทบจะไม่ได้ยุ่งกับชีวิตของเขา เพราะเราไม่อยากงี่เง่า จนเขารู้สึกไม่ดีกับเราจนวันหนึ่ง เราก็ได้รับรู้ว่าเขาไม่ได้มีเราอยู่ในใจอีกแล้ว สุดท้ายความสัมพันธ์ครั้งนี้จบลง เราทั้งสองคนได้แยกย้ายกันไปเติบโต ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ได้ทบทวนความรู้สึกต่างๆ จนพยายามเข้าใจว่า "เราเกิดมาก็ต้องพบกันเพื่อจากลาอยู่ดี"ทุกช่วงความสัมพันธ์ต่างๆที่ได้กล่าวไป เคยเกิดขึ้นโดยตรงกับผู้เขียน ซึ่งมันถูกกลั่นกรองทางความคิดต่างๆ ใช้เหตุผลหลายข้อในการตัดสินใจที่จะเขียนบทความนี้ จะไม่มีการพาดพิงถึงใคร เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือสีสันของชีวิต ณ วันนั้น เราอาจจะเสียใจ เศร้าใจในอะไรบางอย่าง อาจจะโทษตัวเอง โทษคนอื่นมากมาย แต่ทุกอย่างจะดีขึ้นได้ เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่างให้หายดี ไม่รู้ว่ามันต้องนานแค่ไหน หรือเมื่อไหร่ แต่ขอให้สักวันหนึ่งเราได้นึกถึงมัน จดจำมันไว้เป็นเพียงบทเรียนที่ดีที่สุดในชีวิตของเรา เราขอขอบคุณในทุกความสัมพันธ์ต่างๆ ที่ทำให้เราเป็นเราในวันนี้ ดีใจที่ได้พบกันนะเครดิตรูภาพหน้าปก : ภาพถ่ายโดย Ahmad Hudzaifah จาก Pexelsเครดิตรูปภาพประกอบ :Nothing Ahead จาก PexelsSnapwire จาก PexelsAchraf Alan จาก PexelsPixabay จาก Pexels#ความฝันกับดวงดาว7-11 Community ห้องลับเมาท์มอยของกินของใช้ในเซเว่น อะไรดีอะไรใหม่ ต้องรู้ ต้องคุย ต้องแชร์