สถานการณ์ยังคงดูรุนแรงต่อเนื่องกับการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส “โควิด - 19” ถือว่าได้รับผลกระทบกันทั่วทุกมุมโลก ประเทศไทยก็มียอดผู้ติดเชื้อสะสมเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ วันนี้เราอยากมาแชร์เรื่องราวการใช้ชีวิตท่ามกลางโควิด - 19 ให้ทุกคนฟัง เราอาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครค่ะ บ้านอยู่แถวปริมณฑล (พระราม2) ทำงานอยู่กลางเมืองแถว ๆ ถ.วิภาวดี - รังสิต การเดินทางไปทำงานก็ต้องพึ่งพารถสาธารณะ และเราติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสนี้มาตั้งแต่ต้น บวกกับหน้าที่การงานไม่สามารถ Work At Home ได้ เพราะงานของเราคือการทำข่าวให้ผู้คนได้ติดตาม ถ้าไม่ไปแล้วคนจะตามข่าวจากไหนกัน ในวันทำงานเราอาบน้ำออกจากบ้าน เตรียมพร้อมใส่หน้ากาก และจะเอาหน้ากากสำรองใส่ถุงติดไปอีกหนึ่งชุด ตอนนี้หน้ากากอนามัยหาค่อนข้างยากและราคาสูง ข้อมูลที่ฟังจากคุณหมอมาคือหน้ากากผ้ากันได้ 60% เราเลยใส่สองชั้นใส่หน้ากากกระดาษที่พลาดซื้อมาแต่ค่อนข้างบาง ยังดีที่ทดลองแล้วสามารถกันน้ำได้อยู่ อย่างน้อยละอองของน้ำมูกน้ำลายกว่าจะผ่านด่านหน้ากากผ้ามาที่ทับไว้ด้านนอก พอมาถึงหน้ากากอนามัยชั้นในก็คงยังพอกันได้บ้าง บางวันใส่หน้ากากผ้าแบบในรูป มีไส้กรองสอดอยู่ด้านใน เนื่องจากราคาไม่สูงมากและสามารถซักนำมาใช้ซ้ำได้ ประหยัดค่าหน้ากากอนามัยลงได้ จริง ๆ เรามีหน้ากาก 3M และ N95 อยู่พอประมาณไม่ได้กักตุนนะคะแต่ซื้อไว้ตอนที่ PM2.5 เริ่มมาในช่วงต้น ๆ และใช้สอยอย่างประหยัด ในใจตอนนี้คิดว่าเอาหน้ากากผ้ามาใช้ก่อน N95 เอาไว้ใช้หากเข้าขั้นวิกฤติมากกว่านี้ เพราะถ้ามีการระบาดมากขึ้นหน้ากากผ้าเราก็กังวลว่าจะเอาไม่อยู่ แต่จากคำแนะนำของแพทย์ได้บอกว่าสำหรับคนไม่ป่วยใส่หน้ากากผ้าก็เพียงพอ แต่เข้าใจมั้ยคะ คนเราต้องอยากป้องกันตัวเองให้ปลอดภัยเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นหน้ากาก N95 เราเก็บไว้ยามจำเป็น หลังออกจากบ้านเราต้องขึ้นรถสาธารณะ สิ่งที่เราพกไว้ตลอดคือ เจลล้างมือกับแอลกอฮอล์ ตามด้วยกระดาษทิชชู่ค่ะ เวลาขึ้นรถก็พยายามไม่ไปโดนอะไรรอบตัวมากนักแต่อย่างว่าจะไม่จับราวหรือที่เกาะเลยก็แหม่ ไม่ใช่นักกายกรรมเปียงยางที่มีการทรงตัวขั้นเทพ แต่ก็ต้องมีสติเตือนตัวเองไว้ว่าเอามือไหนไปจับอะไรมาบ้าง ถ้าได้นั่งก็จะเอาเจลมาล้างมือ หรือบางทีรู้สึกว่ามือเลอะมากก็จะเอาแอลกอฮอล์ฉีดใส่กระดาษทิชชู่หรือสำลีเช็ดมือค่ะ แนะนำว่าแอลกอฮอล์ไม่ควรฉีดใส่มือโดยตรงนะคะ จริง ๆ เราพกไว้เพื่อฉีดสิ่งของไว้เช็ดกระเป๋าสตางค์ อีกสิ่งที่แนะนำและสะดวกในการใช้คือ สำลีก้อนชุบแอลกอฮอล์ ราคาไม่แรงมากแต่ควรหาถุงแยกไว้ทิ้งนะคะ เพราะเราไม่รู้ว่าที่สำลีจะไปโดนเชื้อโรคตัวไหนมาบ้าง นี่แค่ขึ้นรถไปทำงานยังไม่ทันถึงเลยนะคะ พอมาถึงที่ทำงานทางที่ทำงานเรามีการจัดเตรียมอ่างล้างมือและมีการตรวจวัดอุณหภูมิด้านหน้าก่อนเข้าตึกค่ะ ถือว่าเป็นการคัดกรองระดับนึง ใครที่มีอุณหภูมิสูงทางเจ้าหน้าที่จะให้นั่งพักสักนิดถ้าอุณหภูมิลดลงก็จะเข้าไปทำงานได้ เพราะบางทีอุณหภูมิสูงเพราะโดนแดดร้อน ๆ แต่ถ้าสูงเกินนั่งพักก็แล้ว เอาน้ำลูบก็แล้วยังไม่ลดก็ส่งกลับบ้านไปก่อนค่ะ เมื่อผ่านเข้าตึกมาได้ ตรงจุดสแกรนนิ้วก็จะมีสำลีกับแอลกอฮอล์ไว้ให้เพื่อทำความสะอาดเพราะทุกคนต้องมาสแกรนนิ้วที่จุดนี้ อาจมีการสะสมของเชื้อโรคได้ ก่อนกดลิฟท์ดูก่อนนะคะ ว่ามีใครขึ้นมาพร้อมเรามั้ย เผื่อเค้ากดไปแล้วก็ฝากกดด้วยคน หรือไปชั้นเดียวกับเราสบายแล้วมือไม่ต้องสัมผัสปุ่มลิฟท์ หรือบางทีเราจะยังไม่ทิ้งสำลีที่เช็ดตัวสแกรนนิ้วเพื่อเอาไว้กดลิฟท์ ขึ้นมาถึงชั้นที่ทำงานค่อยทิ้งค่ะ ในระหว่างทำงานเราก็ล้างมือค่อนข้างบ่อยและพยายามสวมใส่หน้ากากไว้ค่ะ เพราะคนเดินผ่านไปมา เราไม่สามารถรู้ได้ว่าใครมีเชื้อหรือไม่ ตอนกลับบ้านก็ใช้วิธีเดียวกัน เมื่อถึงบ้านเราจะล้างมือและซักหน้ากากผ้าที่ใส่ทันทีค่ะ เพราะต้องการฆ่าเชื้อโรค เสื้อผ้าที่ใส่ก็พยายามซักในวันนั้น ๆ นะคะ อีกอย่างควรอาบน้ำ สระผม ทำความสะอาดร่างกายทันทีหลังจากกลับถึงบ้าน ในเรื่องการกินอาหารเราพยายามเลือกอาหารที่ทำใหม่ ๆ ร้อน ๆ และไม่ค่อยปรุงค่ะ เพราะต้องใช้ช้อนกลางที่ตักเครื่องปรุงร่วมกับคนอื่น ๆ ดังนั้นเลยไม่ค่อยปรุงเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสการใช้ช้อนกลาง คิดในแง่ดีก็ทำให้ร่างกายทานอาหารรสอ่อนลงนะคะ ดูใช้ชีวิตยากขึ้นใช่มั้ยคะ แต่ยังไงก็ควรต้องป้องกันตัวเองเนอะ เมื่อเกิดโรคระบาดแบบนี้ต้องระวังตัวเองให้มาก ๆ อย่างไรก็ตามอย่าตื่นหนกแต่ควรเตรียมพร้อมไว้ค่ะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ล้างมือให้สะอาดอยู่เสมอ โชคดีปลอดภัยจากไวรัสโควิด - 19 กันนะคะ ภาพประกอบโดย : ผู้เขียน