โควิด-19 เป็นโรคที่ร้ายแรง สามารถคร่าชีวิตคนเพียงแค่ไม่กี่วัน ไม่มีใครอยากเจอหรือเป็นทั้งนั้น แต่เมื่อติดไปแล้วจะให้ทำอย่างไร จะใช้ชีวิตอย่างไร จะตายไหม ทำไมต้องเป็นเรา นี่คือสิ่งที่ผมคิดตลอดหลังจากที่รู้ว่าตัวเองติดโควิด แวบแรกที่ขึ้นมาในสมองหลังจากทราบผลตรวจว่าติดคือ ลูก เมีย พ่อแม่ จะอยู่ยังไง เราจะตายไหม ทำไมต้องเป็นเรา ทำไมทีตอนซื้อหวยทำไมไม่ถูก เยอะแยะมากมายโผล่ขึ้นมาในสมอง พอเข้ามารักษาตัววันแรกมีก็ดันมีข่าวน้าค่อมตายอีกทั้งวัน แล้วเราจะรอดไหม เราจะตายไหม นี่คือคำถามที่เฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกวัน ยิ่งตอนรักษาตัวก็ไม่ได้ให้ยาอะไร กินแต่น้ำอุ่นอย่างเดียว ดีว่ายังมีเซเวนอยู่ด้านล่าง พอจะสั่งขิงมาชงแก้อาการได้บ้าง โชคดีที่มีอาการไม่ค่อยรุนแรงเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีความประทับใจขณะรักษาตัวก็คือความห่วงใยของคนรอบตัวเรา แม่ ที่ทุกทีจะคุยกันนานๆครั้งก็คุยกันตลอดทุกคืนก่อนนอน ลูกเมียก็โทรมาหาทุกวันหลังอาหาร เพื่อนรุ่นเดียวกันขับรถมาเยี่ยมจากโคราช แม้จะบอกว่าหมอไม่ให้เข้าเยี่ยม แต่เค้ายังมาเยี่ยมโดยฝากกระเช้าไว้ที่พยาบาล อีกทั้งเพื่อนร่วมงานก็ไถ่ถามอาการทุกวัน แม้จะเพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน ญาติพี่น้องที่รู้ข่าวก็โทรศัพท์มาสอบถามอาการและให้กำลังใจตลอดไม่ขาดสาย พยาบาลที่ดูแล ในช่วงแรกๆมีอาการอะไรเราก็จะไลน์ไปถามพยาบาลตลอด จนพยาบาลบอกว่าคนไข้กังวลเกินไปจัดยานอนหลับมาให้ชุดใหญ่และพยายามคุยกับเราให้คลายกังวล ขอขอบร.พ.สนามที่ดูแลเป็นอย่างดี ขอบคุณเจ้าของหอพักที่ส่งเจ้าที่มาฉีดยาฆ่าเชื้อที่ห้องให้ ขอบคุณตัวเองที่ร่างกายยังแข็งแรงพอที่จะต่อสู้กับเชื้อโควิดได้ และสุดท้าย ขอบคุณโควิดที่ทำให้เราดูแลตัวเองมากขึ้น รักตัวเองมากขึ้น ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมากขึ้น เรียนรู้การใช้ชีวิตให้ได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน รูปภาพทั้งหมดถ่ายโดยผู้เขียน ร่วมเสพบทความ หนัง เพลง และซีรีส์ใหม่ๆสุดเพลิดเพลิน โหลดเลยที่ App TrueID ฟรี !