สวัสดีครับผม วันนี้ผมจะมาให้พวกคุณได้อ่านและลิมลองความหลังที่มันมากับสายลมกันครับถ้าต้องการเข้าใจความหลังของผมสามารถติดตามในเรื่องนี้ได้เลยครับ ลืมตาตื่นผมก็จำได้ว่าคนที่อยู่ข้างๆ ผมและมอบอ้อมกอดให้กับผมคือคุณแม่ผม ผมรักเขาเป็นอย่างมากแบบว่าอยากที่จะจากกันเลยอะครับ แต่จะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ทำให้ผมได้รู้จักความหลัง เมื่อผมโตขึ้นผมเป็นคนที่ไม่ชอบคุยกับใครและคนอื่นๆยกเว้นคนที่สนิท ผมขอแม่ให้สร้างห้องส่วนตัวให้กับผม แม่ตกลงก่อนที่จะสร้างห้องใหญ่ให้กับผม แต่ผมก็รู้สึกเศร้าที่จะต้องจากห้องที่ผมรักไป ผมเริ่มมีห้องเริ่มมีเพื่อนอย่างที่วัยรุ่นควรจะทำกัน ความสัมพันธ์ระหว่าง ผมกับครอบครัวเริ่มห่างกัน จากที่กินข้าวพร้อมกันผมก็แยกมากินในห้อง ทำไรก็ทำในห้องส่วนตัว จนผมรู้ตัวอีกทีก็ตอนเกรดออก จากเด็กที่เรียนดีกลายเป็น เด็กติดเพื่อนติดเกม พอผมกับมาถึงบ้านผมทะเลาะกับคนที่บ้านเสียงดังอย่างที่ผมไม่เคยเป็น มากกว่านั้นคนที่เจ็บมากน่าจะเป็นแม่มากกว่าเพราะผมเผลอด่าแม่ด้วยคำหยาบเพียงเพราะจะเอาคอมพิวเตอร์ของผมไปทิ้ง ผมรีบหนีเข้าห้องและนั่งจนเวลาผ่านไป ผมเริ่มคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นจึงเริ่มเดินเข้าไปขอโทษแม่ แม่แทนที่จะโกรธกลับยิ้มทั้งน้ำตาและโอ้บกอดผม ผมร้องไห้จนผมรู้สึกว่ามันมีความรักจริงๆ ผมกับแม่และครอบครัวเริ่มปรับความเข้าใจกันแม่รักผมมากที่จะโกรธผมลงแต่ยังมีเรื่องที่ทำให้ผมไม่กล้าทำไปอีกตลอดชีวิตเพราะลำบากครอบครัวและผู้เป็นแม่ แม่ผมเขาเป็นผัวหน้าครอบครัวนะครับ และเมื่อผมโตได้เข้าโรงเรียนใหม่ผมยังปรับตัวยังไม่ค่อยได้ แต่ผมก็ได้เพื่อนใหม่มาหนึ่งคนเขาสนิทกับผมจนตัวจะติดกันอยู่แล้วครับผมก็รักเขาเหมือนเพื่อนคนหนึ่งของเขาแต่วันนั้นเกิดเรื่องขึ้นกับเพื่อนผมมันโดนรังแกจากนักเลงในห้องผมจึงบอกให้มันอดทนไปก่อนเดียวจะขึ้นป.3เดียวก็อาจจะได้สลับห้องก็ได้ เพื่อนผมเขาทำหน้าตาเหมือนจะไม่ยอมผมและเพื่อนก็อยู่ต่อกระทั่งขึ้นป.3แทนที่มันเป็นอย่างที่พวกเรา2คนคิดกลับเล่นตลกให้พวกเราได้เจอกับพวกนักเลงนั้นอีก ผมก็ปลอบเพื่อนจนมันหายกลัวเพราะผมจะคอยดูแลมันอยู่ไกล้ไกล้แต่วันนั้นผมจำว่าผมไปซื้อของกับเพื่อนจะมาทำงานเจอพวกมันดักอยู่มันด่าพวกผมด้วยคำหยาบด่าพ่อล้อแม่ ผมพยายามห้ามเพื่อนไว้แต่มันไม่ทันเพื่อนผมหันหน้าไปชกหน้าของพวกเขาจนเป็นเรื่องทั้งโรงเรียนผมกับเพื่อนไม่ทันอะไรก็โดนผ.อ.เรียกพร้อมกลุ่มนักเลงผ.อ.บอกกับกลุ่มนักเลงนั้นว่าจะโดนพักการเรียนยาวจนกว่าจะปรับนิสัยได้เพราะกลุ่มนักเลงเคยมีปัญหามามากแล้วชอบแกล้งคนอื่นและด่า ส่วนผมกับเพื่อนก็โดนแค่ให้ช่วยงานจิตอาสาเท่านั้น ผมกับเพื่อนและคนในห้องดีใจที่ไม่มีพวกนั้นมากวนใจผมกับเพื่อนเรียนจนจบป.6ก็ได้สอบติดโรงเรียนมัธยมเดียวกัน และสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปผมอยากจะเตือนทุกคนที่เคยเจอประสบการณ์แบบผมและยังไม่เคยเจอประสบการณ์แบบผม ให้จำเอาไว้ว่าคนเรามีดีและไม่ดีแตกต่างกันแต่เราต้องทำให้ดีที่สุดเพราะเราไม่สามารถกลับมาวัยนี้ได้อีกและจะทำอะไรให้คิดดีๆถ้วนอย่าใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสินและต้องมีสติถึงจะมีทางออกสำหรับบางเรื่องครับ ขอบคุณมากนะครับที่อ่านเรื่องนี้ติชมตรงไหนพูดได้เลยนะครับ ผมไม่ว่าและผมจะพยายามนำคำติชมไปปรับใช้ครับเครดิตภาพทั้งหมดมาจาก PIXABAYเครดิตภาพปกโดย satyatiwariเครดิตภาพที่1โดย satyatiwariเครดิตภาพที่2โดย Jupiluเครดิตภาพที่3โดย fancycrave1เครดิตภาพที่4โดย geraltเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !