รีวิวหนังสือ Soulmate โดย L.J. Smith “หากความรักแท้รอคุณอยู่ข้ามภพชาติ…คุณจะยังกล้ารับมันไหม หากในความทรงจำครั้งสุดท้าย เขาเคยฆ่าคุณด้วยมือของเขาเอง?” 🌘 บทนำของความทรงจำและเสียงเรียกจากอดีต จากหน้าหนังสือแรก Soulmate พาเราเข้าสู่บรรยากาศที่คลุมเครือ กึ่งจริงกึ่งฝัน ไม่ใช่แค่ฝันธรรมดา แต่เป็นฝันที่เหมือนกระซิบจากอดีตชาติ—ฝันที่ไม่ใช่ของเรา แต่ก็รู้สึกราวกับเคยมีอยู่จริง “เขาจะฆ่าเธอ” เสียงเตือนซ้ำ ๆ ปรากฏในสมุดบันทึกของ Hannah Snow—หญิงสาวผู้มีชีวิตปกติ แต่อะไรบางอย่างเริ่มดึงเธอลึกลงไปในเงามืดของอดีต เธอไม่ได้แค่ฝันถึงคนแปลกหน้า แต่กลับจำได้ว่า…เธอเคยรู้จักเขา และเคยตายด้วยมือของเขา ในตอนแรก เราอาจไม่เข้าใจ ว่าทำไมความทรงจำถึงมีพลังมากมายขนาดนี้ แต่เมื่อเรื่องดำเนินไป เราจะเริ่มรู้ว่า ความทรงจำ—โดยเฉพาะความทรงจำที่เกิดจาก “วิญญาณ” ไม่ได้เลือนหายไปตามเวลา มันฝังลึก และรอคอยเวลา “ตื่นขึ้น” 💫 ความรักเหนือกาลเวลา จุดที่สะเทือนใจที่สุดของเรื่องไม่ใช่แค่ความแฟนตาซีของโลก Night World แต่คือคำว่า “คู่แท้” หรือ soulmate ที่ถูกนิยามใหม่ในแบบที่ลึกกว่าความรักสมัยนิยม คู่แท้ในเรื่องนี้… คือคนที่หัวใจจดจำได้ แม้สมองจะพยายามลืม คือคนที่ตามหาอีกฝ่ายแม้ต้องรอหลายพันปี และคือคนที่อาจจะ “เคยทำร้าย” เราอย่างรุนแรงมาก่อน ในเรื่อง Thierry ไม่ได้เป็นแค่แวมไพร์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่เขาเป็นชายผู้เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความสูญเสีย และความหวังอันเปราะบาง เขาไม่ได้วิ่งตาม Hannah เพื่อทวงคืนอะไร เขาวิ่งตามเพื่อขอโอกาสสุดท้ายในการ “ไม่ทำผิดซ้ำอีก” ความรักในเล่มนี้จึงไม่ใช่ความรักที่โรแมนติกฟุ้งฝัน แต่เป็นความรักที่เต็มไปด้วยน้ำตา คำถาม และบาดแผลที่ต้องเยียวยา 💔 ความกลัว ความเจ็บ และความเชื่อใจ Hannah ไม่ใช่นางเอกที่เชื่อในรักแรกพบ หรือใครที่พร้อมจะตกหลุมรักคนที่เธอ “ควร” ผูกพัน เธอกลัว เธอสับสน และเธอกำลังเจ็บจากบางสิ่งที่อธิบายไม่ได้ หนึ่งในสิ่งที่หนังสือเล่มนี้ทำได้ดีมาก คือการถ่ายทอดความขัดแย้งในใจของ Hannah ผ่านภาพของ “หญิงสาวที่ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเธอถึงเจ็บ ทั้งที่ยังไม่มีเหตุผลชัดเจน” เมื่ออดีตเริ่มชัดขึ้น — คำถามจึงเปลี่ยนจาก “เขาคือใคร” เป็น “ฉันควรให้อภัยเขาไหม?” และในขณะเดียวกัน เธอก็ต้องตอบตัวเองด้วยว่า… “ถ้าเราไม่เชื่อใจใครเลยเพราะอดีต…เราจะมีอนาคตได้ไหม?” 🌌 ธีมที่ลึกซึ้งของการเยียวยาและการปล่อยวาง สิ่งที่ Soulmate ทำได้ดีมากไม่ใช่แค่เรื่องราวความรัก แต่คือการใช้ “ความรัก” เป็นเครื่องมือในการเยียวยาอดีต ตัวละครไม่ได้เติบโตเพราะมีใครสักคนมาทำให้ดีขึ้น แต่เติบโตเพราะพวกเขากล้าที่จะเผชิญกับความกลัว กล้าที่จะยอมรับสิ่งที่เคยผิด กล้าที่จะให้อภัยตัวเอง เราได้เห็นว่าการเยียวยาไม่ได้เกิดจากการลืมแผลเป็น แต่มันเกิดจากการยอมมองแผลนั้นตรง ๆ ด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง และสุดท้าย…มันไม่สำคัญว่า “เรารักใคร” แต่มันสำคัญกว่า — ว่า “เรากล้ารักทั้งที่ยังเจ็บหรือเปล่า” 🖋️ ความโดดเด่นของภาษาและการเขียน L.J. Smith มีความสามารถพิเศษในการถ่ายทอดความรู้สึกผ่านคำพูดน้อยนิด บางประโยคเหมือนจะผ่านไปเงียบ ๆ แต่กลับฝังอยู่ในใจเราไม่รู้ตัว เช่น “And that was good. She never wanted to feel again.” “Everything she’d felt in her life—everything she could remember—had been a lie.” ประโยคเหล่านี้ไม่ได้เขียนเว่อร์วัง แต่มัน “จริง” จนเจ็บ เธอไม่เร่งเรื่อง เธอปล่อยให้ตัวละครได้หายใจ ได้กลัว และได้พัง และนั่นแหละที่ทำให้เราเชื่อในทุกความรู้สึกของพวกเขา 🌙 บทสรุป: Soulmate ในแบบที่เจ็บแต่ลึก หลังอ่านจบ Soulmate ทิ้งเราไว้กับความรู้สึกว่างเปล่าแต่ลึกซึ้ง เหมือนเดินออกจากฝันที่งดงามแต่เจ็บ เหมือนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังขึ้นครั้งหนึ่ง แล้วเงียบลงอย่างสงบ มันทำให้เราต้องถามตัวเองหลายอย่าง เช่น… ความรักที่แท้จริง…ต้องสมบูรณ์แบบไหม? ถ้ารักแท้คือคนที่เคยทำร้ายเรา — เรายังกล้ารับเขาไหม? หรือแท้จริงแล้ว soulmate ไม่ใช่คนที่มาเติมเต็มเรา แต่คือคนที่เคยพังเรา…และกลับมาเพื่อช่วยให้เรารักษาตัวเอง 📖 เหมาะสำหรับใคร? คนที่ชอบนิยายแฟนตาซีแนว emotional drama มากกว่าแอคชัน คนที่เคยเจ็บปวดในความรัก และกำลังหาคำตอบบางอย่างจากหัวใจตัวเอง คนที่เชื่อใน “คู่แท้” แต่ก็รู้ว่าความรักไม่เคยง่าย Soulmate ไม่ใช่นิยายรักธรรมดา — แต่มันคือเรื่องราวของจิตวิญญาณสองดวงที่พยายามจะให้อภัยกัน มันไม่ใช่เรื่องของโชคชะตาเพียงอย่างเดียว — แต่มันคือการเลือกที่จะ “รัก” แม้จะเคย “เจ็บ” และมันคือกระจกบานหนึ่ง ที่ถามเราว่า… คุณพร้อมหรือยัง ที่จะรักใครสักคน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาอาจเคยทำร้ายคุณ? สามารถหายืมหนังสือได้ที่ หอสมุดกรุงเทพมหานคร เครดิตภาพถ่าย ถ่ายเองจากมือถือทุกภาพค่ะ ขอให้ทุกคนมีวันที่ดีค่ะ ขอบคุณค่ะ :)) เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !