Chapter 1 ''คุณไม่ได้เดียวดายเสมอไปหรอก''''เนื้อหานี้'' ผู้เขียนได้เล่าประสบการณ์ของการโดดเดียวของตนในฐานะผู้เขียนหวังว่าท่านนักอ่านจะได้ประโยชน์จากนักเขียน งั้นเพื่อเป็นการไม่เสียเวลาของนักอ่านเริ่มกัน การใช้ชีวิตคนเดียว 'เเรกๆ' มันเหงามากเลยได้เเต่นั่งคิดนอนคิดว่าชีวิตเราทำไมเราไม่มีความสุขต้องการหาสิ่งเติมเต็ม ปั่นท้อชีวิต หมดกำลังใจใช้ชีวิยไร้ชีวิตชีวาพร้อมบอกโลกว่าเราไม่ดีตรงไหนทำไมเราไม่โชคดีเหมือนคนอื่นเขาล่ะ ทำไม ทำไม ผู้อ่านคงคิดว่าดราม่าเกินรึเปล่าเเต่ ''จริงๆ'' บนโลกเห่งนี้ยังมีคนอีกหลายล้านที่มี ความรู้สึกเเบบนี้กันต้องบอกไว้ก่อนนะว่าบางครั้งชีวิตมันก็เเย่ต้องอย่าพึ่งยอมเเพ้นะถึงชีวิตเราจะเฮงซวยมากก็เถอะโลกอาจใจร้ายเเต่มันสอนให้เราต้อง ตัดสินใจเพื่อตัวเราเองเสมอ อย่า จมลงไปในอารมณ์หวังวงความรู้สึก ฟังดูง่ายเเต่ นักเขียนเชื่อสุดหัวใจว่า ถ้าเรายังมีความเชื่อ ไม่ว่าอะไรเราจะผ่านมันไปถึงจะมีรอยเเผลเป็นทางใจเเต่มันเป็นเเผลชัยชนะของนักรบที่รอดจากการผ่านคึกหนักได้อย่างกล้าหาญ เหมือที่มีคำกล่าวไว้ว่า ยิ่งเจ็บยิ่งโต ชีวิตเวลาเดินจงเดินในทางของความสบายใจถึงอ้างว้างเรียนรู้มันสิมันยังมีอีกหลายอย่างที่เรายังไม่ได้คึกษาเกี่ยวกับความโดดเดียว บอกตัวเอง เอาน่าตัวฉัน เราทำได้ ทำได้ตัวคนเดียวมาตลอด ฟังดูบ้าๆ เเต่คุณเชื่อเถอะว่า การที่เราสามารถบอกกับตัวเองได้ว่า ฉันทำได้ ทำได้ตัวคนเดียว ฉันเก่งที่ยืนหยัดเพื่อตนเอง มันเป็นพลังงานด้านบวกยิ่งเรามั่งใจเรายิ่งลืมความเหงาลำพังได้อย่างสนิทเลยล่ะ เมื่อถึงเวลาที่ต้องเดินจงเดินอย่างชาญฉลาด เดินให้เหมือนรู้ตำเเหน่งขอตนเพื่อไปจุดหมายนั้นซะ ถ้าความรู้สึกเราเหมือนถาโถมเข้ามากเเบบไม่ทันตั้งรับมันทำให้คิดมากเเบบร้องไห้หนัก ไม่เป็นไร ร้องออกมาเลยดีกว่า ระบายอารมณ์เเย่ๆซะ อย่าคิดมากยิ่งคิดยิ่งเเย่ให้เวลาได้เศร้าคนเดียวสักพัก มันOK เหนื่อยใจกับความรู้สึกตนเองให้นอนซะ ความเศร้าเเค่อารมณ์ชั่วคราว เหมือนอารมณ์อื่นไม่ถาวร ถ้าต้องการคนคุยเรื่องปัญหาชีวิตลองเป็นพ่อเเม่ หรือเพื่อนรู้ใจสักคนดูสิหลังจากความเศร้าทุกคนต้องการกำลังใจบวกเพื่อลุกขึ้นเดินต่อ ล่มเเล้วลุก คุณคือผู้ชนะสนามอารมณ์ ตนคือเจ้านายของตน พยายาม เข้งเเข็งไว้นะ ''ชีวิตมนุษย์มันสั้นมาก'' ''เดี๋ยวมันก็จบเเล้ว'' อย่าร่วมจงจมความสิ้นหวังเลย คุณไม่ได้โดดเดียวนะเพื่อน เเค่วันี้ต้องอยู่คนเดียว รู้อะไรไหมมิตรภาพไง เรื่องจริงข้อหนึ่งจากชีวิตนักเขียน ความรักไม่สารมารถรักษาอาการทางจิตได้อย่างเดียว เช่นกัน การไม่มีคนที่พึ่งพาได้หรือมิตรภาพก็ช่วยคุณไม่ได้หรอก มิตรเเท้จะเคียงข้างถึงมองไม่เห็นเเต่สัมผัสความหนักเเน่นได้ ถ้าคุณไม่เคยจากมิตรดีๆเลย ลองมองหาดูสิมองให้ถึงเเก่นของจิตใจ การมีมิตรที่ดีชีวิตก็ได้มีความสบายใจมากขึ้นนะให้ไปหาเพื่อนที่เป็นกลุ่มของเรารู้จักเราไปเพื่อพูดคุยเเละรับกำลังใจ คำว่าเพื่อนในวันที่ยํ่าเเย่จะมีความหมาย ปล.สรุปท้ายอย่าทรมานจิตใจตัวเองเลย*อย่าให้มันต้องทำให้เรากลายเป็นคนที่ไม่มีใครไม่รู้จักเลย* สิ้นหวังได้นะเเต่สัญญษกับตนเองด้วยนะ เราเเค่เหนื่อยเดี่ยวก็ลุก ขอพักสักหน่อยเดี่ยวมันก็ดี ''ลงนามปากาก'' Moonlight🌙ภาพถ่ายหน้าปกโดย นักเขียน ภาพถ่ายโดย Moonlight🌙เครดิพ ภาพที่1 โดย Pexels / pixabay เครดิพ ภาพที่2 โดย Pexels / pixabay เครดิพ ภาพที่3 โดย Pexels / pixabay เครดิพ ภาพที่4 โดย Pexels / pixabay 7-11 Community ห้องลับเมาท์มอยของกินของใช้ในเซเว่น อะไรดีอะไรใหม่ ต้องรู้ ต้องคุย ต้องแชร์