คุณเคยรู้สึกไหม...ว่าฝันบางอย่างมันเหมือนผลไม้บนต้นสูง รอมันสุกเองโดยไม่ปีนเก็บ พอถึงวันหนึ่ง...มันสุกหล่นใส่หัวตุ้บ! สำหรับผม การวาดเส้น ก็เป็นแบบนั้นล่ะครับ จริงๆ แล้วแต่ก่อนก็ไม่รู้ตัวหรอกนะว่ามีหัวทางศิลป์ ตอนเรียนก็ทำตัวเหมือนกระดาษเปล่า ลอยไปตามลม เอาอารมณ์เป็นใหญ่ เรียนอะไรก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน พ่อแม่ส่งเสริมอะไรก็ไป เพื่อนลากไปไหนก็ไป สรุปสุดท้าย เรียนจบมาแบบ...เท่มากครับ เป็นวิศวกรไฟฟ้า! (ใกล้เคียงศิลป์สุดก็อาจจะตอนวาดเส้นสายไฟละมั้ง...) แต่เรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้ ศิลป์ในใจยังสุมๆ อยู่ เหมือนไฟที่แอบไหม้ใต้เถ้า จนวันหนึ่งตื่นมาแล้วคิดว่า...เอาวะ ถึงเวลาแล้ว! ถึงเวลาหยิบพู่กันมาสะบัดๆ ให้โลกรู้ไปเลยว่า ฝันเก่าๆ เรายังอยู่ วาดภาพสีน้ำ เลือกของยากไว้ก่อน จะได้เท่ๆ อุปกรณ์พร้อม กระดาษพร้อม ใจก็พร้อม พอถึงเวลาจริง...โล่ง! จะวาดเส้นอะไรล่ะ? จะเริ่มต้นจากอะไรดีนะ? (เสียงจากสวรรค์: “ไม่เตรียมตัวอะไรมาเลยเรอะ!?”) ครับ...ยอมรับเลย ชีวิตนี้คิดมาตลอดว่า "วาดรูปมันง่ายจะตายไป" เลยไม่เคยศึกษาจริงจัง สเกลไม่รู้จัก องค์ประกอบศิลป์ไม่เคยสนใจ วาดเสร็จเปิดมาดู...เอ๊ะ ทำไมแขนยาวกว่าตัว? ทำไมหัวเบี้ยว? กรรมจริงๆ พอเวลาผ่านไปนาน ก็ได้แต่นั่งจิบกาแฟแล้วคิดในใจว่า...น่าจะไปเรียนรู้มันให้จริงๆ จังๆ ตั้งนานแล้ว แต่ไม่เป็นไร! มีคนเคยพูดว่า "ศิลปะไม่มีผิดมีถูก" "มีแต่สวยกับไม่สวยเท่านั้นแหละ" (โอเค ประโยคหลังนี่ผมเติมเอง 555+) อุปกรณ์ที่ต้องเตรียมมีอะไรบ้างล่ะ? จานสี ขอแบบมีหลายช่องเยอะๆ นะครับ จะได้ผสมได้มันส์ๆ ไม่ต้องกลัวเลอะ เทไปเทมาได้สะใจ สีน้ำ ตอนแรกคิดว่า เอาสีเดียวก็พอ แต่พอเห็นว่าแต่ละสีก็แตกเฉดได้เยอะ เลยไม่ต้องคิดมาก ซื้อมาเยอะๆ เลย ฟาดทุกเฉดที่กระเป๋าตังค์พอจ่ายได้ พู่กัน เบอร์เล็ก เบอร์ใหญ่ หัวแหลม หัวตัด เยอะแยะไปหมด ตาลายไปเลยสุดท้ายเลือกแบบที่มีแทงก์เก็บน้ำในตัว พกง่าย ล้างง่าย เพราะขี้เกียจถือแก้วน้ำตอนเพนท์ กระดาษสีน้ำ เอา 300 แกรมไปเลย เอาที่อุ้มน้ำได้เยอะๆ หน่อย จะได้เล่นกับน้ำได้ เพราะกระดาษที่อุ้มน้ำจะทำให้งานออกมาดีนั้นเอง กระดานรองกับสก๊อตเทป เอาสก๊อตเทปติดทั้ง 4 ด้านเอาไส้ อย่าให้กระดาษดิ้นตอนละเลงสีน้ำ เดี๋ยวเส้นจะเป๋ไปไกลกว่าความฝัน เริ่มต้นวาดยังไงดี? ตั้งจิตใจให้นิ่งเหมือนพระธุดงค์ อย่าให้ฟุ้งซ่าน จับดินสอมาร่างภาพแบบคร่าวๆ ก่อน ไม่ต้องเกร็ง อยากวาดอะไรก็วาด บางคนเก่งหน่อยก็ร่างด้วยตาราง (Grid Method) เอารูปต้นแบบมาแบ่งช่องๆ แล้วค่อยถอดเส้นลงกระดาษ เนี้ยเทคนิคเซี่ยนขั้นเทพ ลงสีอ่อนๆ ก่อน สีน้ำมันต้องใจเย็นๆ เหมือนตอนจีบสาว อย่าบุ่มบ่าม ลงโทนอ่อนก่อน แล้วค่อยๆ ใส่เฉดเข้มเข้าไปทีละนิด ใจร้อนลงเข้มตั้งแต่แรก งานจะพังเหมือนจีบสาวแล้วขอแต่งงานตั้งแต่เดทแรกนั่นแหละ สนุกกับความผิดพลาด ผิดไม่เป็นไร! บางทีพลาดๆ ไป สีไหลเบี้ยว รูปเบี้ยว มันก็กลายเป็น "เสน่ห์" ของงาน (หรืออย่างน้อยก็หลอกตัวเองไปก่อนว่า “เออ มันอาร์ต!”) แล้วทำไมต้อง "สีน้ำ"? เพราะมัน...เบาสบาย เหมือนเสียงหัวเราะของเด็กๆ เพราะมัน...ยากแบบมีสไตล์ เหมือนการจีบสาวสวย เพราะมัน...ต้องปล่อยใจไปตามน้ำ เหมือนชีวิตที่บางครั้งก็ต้องปล่อยวาง และที่สำคัญที่สุด... เพราะเราอยากท้าทายตัวเอง อยากสร้างอะไรที่ไม่สมบูรณ์แบบ แต่สวยงามในแบบของมันเอง เหมือนตัวเรา ที่อาจจะไม่เพอร์เฟ็กต์ที่สุด แต่ก็สวยงามที่สุดในชีวิตเราเองแล้วไงล่ะ! สรุป ใครที่เคยคิดว่า "อยากวาดรูปแต่กลัววาดไม่สวย" ผมอยากจะบอกว่า อย่าไปกลัวเลย! จับพู่กันขึ้นมา วาดเส้นอะไรก็ได้ลงไปเลยครับ ไม่มีใครเกิดมาเก่งตั้งแต่วันแรก อย่ารอเวลาสุกงอมเหมือนผม จับได้เมื่อไหร่ก็ลุยเลยศิลป์ไม่มีผิด ไม่มีถูก... มีแค่ใจที่เบาสบายเวลาวาดก็พอแล้วครับ! แต่ถ้าหากใครอยากเริ่มต้นเรียน ศิลปะ ก็สามารถลงเรียนพิเศษกับ Grobal Art พร้อมรับส่วนลดพิเศษ กด Link ที่นี่ ได้เลย !! รูปทั้งหมด นำมาจากของ ครีเอเตอร์ รูปหน้าปก นำมาจากของ ครีเอเตอร์ เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !