สวัสดีครับ วันนี้ผู้เขียนเองก็มีเรื่องราวที่อยากจะมาบอกเล่าสู่ทุกคนฟัง ช่วงนี้โรคระบาดไวรัส "โควิด-19" ก็ได้เล่นงานคนไทยเกือบทุกจังหวัดทั่วทั้งประเทศไม่ว่าคุณจะอยู่ภูมิภาคไหนก็มีโอกาสติดเชื้อได้ไม่แพ้กัน แต่ยังมีวิถีชีวิตของคนในชนบททางภาคอีสานที่ดูเหมือนว่าไม่ต้องมาเดือดร้อนกับโรคระบาดครั้งนี้มากนัก โดยวันนี้ผู้เขียนจะพาเพื่อน ๆ ลองไปสัมผัสชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขาเหล่านั้นกันดูบ้างครับ โดยในวันนี้ผู้เขียนเองได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมการเริ่มต้นฤดูทำนาของชาวนาในจังหวัด "สกลนคร" ท้องทุ่งนาส่วนใหญ่ในภาคอีสานช่วงเดือนเมษายนของทุกปีก็จะเต็มไปด้วยความแห้งแล้งดินแตกระแหงไร้ซึ่งความชุ่มฉ่ำได้แต่รอคอยฝนที่กำลังจะตกลงมา แต่ชาวนาเองก็ได้มีการเริ่มไถนาไว้แล้วเพื่อรอคอยฤดูทำนาที่กำลังจะมาถึง ในยามว่างชาวนาก็จะทำการออกหาปลาในห้วยหนองคลองบึง เพื่อมาประทังชีวิตและเลี้ยงดูบุตรหลาน แต่ก็ถือเป็นการรับประทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งอบอุ่นและมีความสุขในครอบครัว บางบ้านก็มีการปลูกผักสวนครัวปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ อาทิเช่น วัว ควาย ไก่ ไว้รับประทานเอง แทบจะไม่ต้องไปซื้อหาที่ตลาดให้วุ่นวายหรือหากบ้านไหนมีมากก็แบ่งปั่นเพื่อนบ้านหรือขายให้คนในหมู่บ้านกันเอง วิถีชีวิตเรียบง่ายอยู่ตามท้องไร่ท้องนาไม่ต้องไปพบเจอผู้คนมากมาย เรียกได้ว่าต่อให้ในเมืองหน้ากากอนามัยจะขาดตลาดแค่ไหนก็ไม่มีผลกับที่นี่เลยจริง ๆ ครับ เมื่อหันกลับมามองชีวิตของพวกเราที่ต้องเข้ามาดิ้นรนหางานทำในกรุงเทพมหานครและหัวเมืองใหญ่ ๆ ก็ช่างเป็นวิถีชีวิตที่แตกต่างกันเสียจริง ๆ เราต้องแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่าง แย่งกันอยู่แย่งกันกินเต็มไปด้วยการเอารัดเอาเปรียบซึ่งกันและกัน ซึ่งแตกต่างจากชนบทที่ต้องการเพียงหาข้าวปลาอาหารเพียงเพื่อเลี้ยงครอบครัวให้อยู่รอดในแต่ละวันเท่านี้ชีวิตก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องแก่งแย่งชิงดีกับใคร ช่างเป็นวิถีชีวิตที่น่าอิจฉาจริง ๆ ยิ่งตอนนี้เกิดโรคระบาดโควิด-19 ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอิจฉาอยากกลับไปอยู่ตามท้องไร่ท้องนาเสียจริง ๆ ครับ คงไม่ต้องมาคอยกังวลว่าจะติดเชื้อวันไหนอยู่แบบนี้ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนก้าวพ้นวิกฤตนี้ไปพร้อม ๆ กันนะครับ เครดิตภาพโดยผู้เขียน "แอมมี่คุง"