สวัสดีครับทุกท่านบทความนี้คือบทความที่ผมอยากจะถ่ายทอดจุดเริ่มต้นของผมที่ทำให้ผมเติบโตมาในทุกวันนี้ได้ส่วนหนึ่งก็มาจากโรงเรียนประจำอำเภอของผมคือโรงเรียนม่วงสามสิบอัมพวันวิทยา โดยโรงเรียนแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งเป็นโรงเรียนขนาดกลาง ซึ่งมีนักเรียนประมาณ 2,000 คนเป็นโรงเรียนที่ได้รับรางวัลอันทรงคุณค่า และรางวัลพระราชทานจากหน่วยงานต่าง ๆ มากมาย โดยในวันนี้นั้นผมจะมาเล่าเรื่องที่น่าสนใจให้ทุกท่านได้ฟังกันครับภาพประกอบโดย นักเขียนเริ่มกันที่ประวัติความเป็นมาของผมกับโรงเรียนแห่งนี้กันก่อนเลยนะครับ เริ่มแรกเลยคือผมนั้นเป็นคนประจำอำเภอม่วงสามสิบ ผมได้เข้าศึกษาต้องในโรงเรียนม่วงสามสิบอัมพวันวิทยาแห่งนี้ในระดับชั้น ม.1 ถึง ม.6 ที่ผมต้องเข้าโรงเรียนตอน ม.1 ก็คือโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนในระดับมัธยมศึกษาซึ่งรับนักเรียนตั้งแต่ ม.1 ขึ้นไป เล่าต่อกันเลยคือผมไม่เคยไม่รู้จักโรงเรียนแห่งนี้มาก่อนเลย เพราะไม่เคยคิดที่จะศึกษาต่อในโรงเรียนแห่งนี้ แต่โชคชะตาก็นำพาผมได้มารู้จักกับโรงเรียนแห่งนี้ ผมได้เข้ามาโรงเรียนแห่งนี้เป็นครั้งแรกผมรู้สึกถึงความรัก ความเป็นกันเองของทั้งครู หรือแม้แต่บุคลากรในโรงเรียน ซึ่งทำให้ผมรู้สึกอยากเรียนอยากศึกษาต่อในโรงเรียนแห่งนี้แล้วภาพประกอบโดย นักเขียนเมื่อถึงวันที่รับสมัครผมก็ได้เข้าไปสมัคร และก็สอบ ผลที่ออกมาคือผมได้ศึกษาต่อในโรงเรียนแห่งนี้ตามใจหวังผมรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเพราะผมมีความต้องการที่จะศึกษาต่อในโรงเรียนแห่ง และทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่แล้ว ซึ่งผมก็สมหวังแล้ว ขณะที่ตอนเริ่มเข้ามาเรียนในตอนแรก ๆ ผมก็ได้พบเจอกับเพื่อนใหม่ และคุณครู ซึ่งเป็นประสบการณ์ใหม่จนตลอดถึงการใช้ชีวิตสำหรับเด็กบ้านนอกอย่างผมมากเลยแหละโรงเรียนม่วงสามสิบอัมพวันวิทยา มีความโดดเด่นในหลากหลายด้านทั้งการเรียนในห้องเรียนมีการทำแบบสำรวจในแต่ละคาบเรียนว่านักเรียนมีความพอใจในการเรียนการสอนในแต่ละครั้งมากขนาดไหน และเรื่องไหนที่นักเรียนทำแบบสำรวจแล้วได้น้อยควรจะปรับปรุง ทำให้โรงเรียนแห่งนี้มีการเติบโตทั้งนักเรียน และครู รวมถึงผู้บริหาร มีทิศทางในการที่จะพัฒนาโรงเรียนให้ดีขึ้นอยู่ตลอดเวลา และอีกเรื่องที่มีความโดดเด่นก็คือ อาสายุวกาชาดของโรงเรียนที่ได้รับรางวัลพระราชทานต่าง ๆ มาอย่างมากมายภาพประกอบโดย นักเขียนเมื่อผมได้เรียนในโรงเรียนแห่งนี้จนถึง ม.3 หรือมัธยมต้นผมก็ไม่ลังเลที่จะตอบตกลงที่จะศึกษาต่อในระดับชั้น ม.4 หรือมัธยมปลายที่โรงเรียนเดิม และในช่วงมัธยมปลายนั้นเป็นอีกช่วงที่ผมได้เจอกับผู้คนใหม่ ๆ ผมเริ่มมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น จนมาหนึ่งผมก็ได้เจอน้องคนหนึ่งผมชอบน้องตั้งแต่ครั้งแรกหลังจากนั้นผมก็ตามจีบจนได้เป็นแฟนกับน้อง มันคือรักแรกของผมเลยก็ว่าได้เลยละครับเรียกได้ว่าเป็นความทรงจำที่ดีเลยแหละส่วนประสบการณ์ที่ได้รับจากโรงเรียนแห่งนี้นั้น คงเรียกได้ว่ามีมากมายจากที่ผมเคยไม่ตั้งใจเรียน ไม่ชอบเข้าเรียน ติดเกม จนมาวันหนึ่งมีคุณครูที่เป็นที่ปรึกษามาแนะนำผมสั่งสอนผม ซึ่งในตอนนั้นเองผลการเรียนของผมก็แย่เอามาก ๆ แต่จากที่ผมได้ฟังครูเล่าประสบการณ์ที่เคยสอนมามากมาย ว่าถ้าหากผมนั้นยังทำตัวเหลวไหลไม่ตั้งใจทำอะไรให้จริงจัง หรือตั้งใจในสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จผมก็จะต้องกลายเป็นคนที่เรียกได้ว่าเป็นภาระของสังคม หลังจากนั้นผมเลยคิดได้ว่าหากผมยังทำตัวแบบนี้อยู่ยังไม่เข้าเรียน ไม่ตั้งใจเรียน หรือทำอะไรสักอย่างแบบไม่จริงจังผมคงเป็นแบบครูพูดแน่ ๆ ผมเคยทำตัวใหม่ตั้งใจเรียนเพื่อพ่อแม่เพื่อสังคมและเพื่อเป็นอนาตคที่ดีของประเทศชาติต่อไปภาพหน้าปกโดย นักเขียน